turan-dursun-kulleteyn

Abdest işi tamam. Sıra, Kur'an'a el-basıp antiçmekte. İki faki önlerini
kapadılar ve hep birlikte mihraba doğru gittiler. Kur'an'lar oradaydı
çünkü. İki faki, cünüb oldukları için Kur'an'a dokuriamıybrlardı. O
uzandı, "rahle"deki Kur'an'lardan aldı, önce öpüp başına koydu, sonra
rahledeki yerine koyup üstüne elbastı.
- Yemin nasıl olacak'^
- Burada biz şey ederken gördüklerini kimseye anlatmıyacağma
yemin et. Nasıl söylersen söyle.
Türko, onların tam istedikleri gibi yemin etmişti. Rahatlamıştı
fakiler. Andını bozmıyacağım kesin olarak biliyoriardı. Yemin de
tamam. Şimdi dişte sıra. Dişileşeni, bir iplik çıkardı.
- Dişini çekip senlkurtaracağım ağrısından.
- Olmaz! ,
. -Niye
- Ağrır.
- Ben ağrıtmam.
- VaUahade.
- Vallaha.
• - Dinime imanıma del
^ Dinime imanıma.
-"Talakıma" de!
Biraz duraksadı, ama öbürünün "-haydi de!" dcanesi üzerine o
yemini de yaptı:
- Talâkıma!
Faki, ipliğin ucunda, dişe takılacak biçimde ilmik yapü.
- Haydi şimdi aç ağzını.
- Ağrıtmayacan ha, yemin ettin.
- Ağrıtmam korkma.
Açu ağzını. Gözlerini yumdu. Faki ilmiği lakü dişe. Birden ve
çok hızh çekti. Çıkmıştı diş. Kanıyla, iriniyle birtikle. Bayılacak gibi
oldu, ama kurtulduğuna sevindi. Kurtulmanın sevinci öylesine baskın
gelmişti ki, ağrıdı mı, ağnmadı mı, anımsamıyordu bile. Çıkan dişe
baktı. Bir yanı kararmış ve oyuktu. Demek ki, kurt orasını yemişti.
"Kâfir kurt"! Dişin, yatakların yığılı olduğu yere atılması bir
88