turan-dursun-kulleteyn

- Dinime, imanıma.
- "Talakımaı" (söylersem kanm boş olsun) de!
- Benim kanm yok ki. Ben daha çocuğum.
- Büyüdüğünde olur.
-Talâkıma!
Ay ışığı aydınlatmıştı hemen her kesimi. Minberin ve bir-iki
şeyin gölgesinin düştüğü yerlerin dışında her yan aydmlıktı. Pireler
sıçrıyordu. Onlar da "cümbüş"teydi anlaşılan. Bitlerse, kannlanm
doyurmuş, dikiş - sökük aralarındaki, yastık - yorgan kıvnmlarmdaki
gecekondularına çekilmişlerdi. Uyuyor görünüyorlardı.
İki faki de işi sağlama bağlama karanndaydılar.
- Şimdi de Kur'an'a el basacaksın!
- Ba-sanm ama abdestim yok.
- Bazı imamların görüşüne göre caizdir.
- Bizim imamların görüşüne göre caiz değildir.
- Sen, "caizdir!" diye uy!
- Olmaz, günâh olur.
- Senin günâhı biz alırız.
- Siz de Kur'an'a el basın.
- Biz "cünüb"üz. ' .
- "Ölese" (öyleyse) ben de basmam!
, Türko belâ olmuştu. Oysa ne güzel bir iş yapılacaku. İşi yarısında
bırakiırmışü. Bu engel bi kalksa ne iyi olurdu fakiler için.
İkisi de erkek olduğu halde, biri erkeklikte, öbürü de dişilikte çok
istekliydi. Yarım bıraktıklan işİ ille de bitirmek istedikleri, çıplak
durmalarından ve erkeklik edenin önündeki o kocaman şeyden belli
oluyordu. Kısrağa çekilen aygırınki gibiydi o şey.
İşlerini bitirmeye, Türko'ya abdest aldırmaktan başka bir yol
olmadığınr gördüler. Dişileşen faki kalktı, sağa-sola baktı; gidip
kapının arkasında, bir köşede duran ibriği aldı, salladı. Baktı ki içinde
az su var. İyi kullanılırsa abdest için yeter.
- Gel abdest al, su var.
Kalkıp gitti, serili olmayan yerde, faki suyu azar azar döktü, o da
aldı abdestini. Su o denli azdı ki döküldüğü yeri bile pek ıslatmamıştı.
87