turan-dursun-kulleteyn

öyle durumları hayvanlarda çok görmüştü. însanlardaysa ikinci
kez görüyordu. Birincisi, Hâfiz Celâl - Husso olayında, ikincisini de
şimdi.. Hayvanlarda görmüş olduğu için yadırganacak bir durum
olmadığı düşünülebilir. Fakat öyle değil. Yadırgıyordu. Arada fark
vardı çünkü. Hayvanların üstüsteliğinde bir erkek bir dişi olurdu. Ya
şimdi ve daha öncekinde Erkek erkeğe bir durum vardı. Üst üste
gelenlerin İkisi de erkek. Biri dişilik yapıyordu sadece.
Fakiler onu görünce hemen ayrıldılar. Ne var ki, ne durumda
yakalandıklarını biliyorlardı.
Olayı kimseye anlatmaması için Türko'ya ne yapmak gerektiğini
düşündüler. En iyisi, onu da suça ortak etmek. İkisinin de belden
aşağısı çıplaktı. Önlerini bile kapatma gereği duymadılar. Her şey
meydanda. Ay ilerlemiş, ışığı, ön pencerelerden vuruyordu.
Türko'yu yanlarına çağırdılar. Önce sert davrandılar.
-Gel buraya!
Türko oralı olmadı. Eli yanağında, gidip yatağına girdi. Biri,
takımlarını sallıya sallıya onun yanma gitti. Kolundan tutup çekmeye
çalıştı. Ayak dirediğini görünce; ağlıyacağından, bağıracağından
korkup bıraktı. Kim duyacaktı, orada, o saaiıe'.' Duyan olmazdı, ama
yine dc belli olmaz. Yumuşak davranma yoluna gittiler. İkisi de onun
yanma gelmişti. Dişileşeni, elini onun bacakları ara.sma soktu. Orasını
elledi. Hoşlandığı halde hemen uzaklaştı o.
- Bırakın beni. Yoksa yarm sizi herkese söylerim.
- Senin hoşuna gitmir mi
, - Benim dişim ağrir.
- Biz senin dişinin ağrısını keseriz.
- Yaa, inanmirim.
- Vallaha da, billaha da keseriz ağnyi.
- Haydi kesin!
- Sen hele bir yemin et. Bizi kimseye söylcmiyeceğine..
- Söylemem!
-VaUahade!
- Vallaha.
- "Dinime, imanıma" de!
86