turan-dursun-kulleteyn

- Dur, geberesice, daha temizlenmedi, az kaldı., diye azarlardı.
Kızın kulağına sık sık kurt düşerdi. Her düşmesinde de anası böyle
temizlerdi. Sonra Zinnur'un o kulağı artık kurtlardan tümüyle
kurtuldu, yazık ki sağır oldu. Anası, bakmak zorunda olduğu
koyunların yaralarında da kurtları çöple çıkarıp temizlerdi. Kocaman
kocaman kurtlar çıkarırdı. Dişi yiyen kurtlar o kadar olamazdı. O
büyüklükteki kurtlar dişe sığamazdı ki.. Ne olursa olsun dişi
yemişlerdi işte. Anası olsaydı ağrıyı dindirirdi. Başını göğsüne
koymasıyla bile dinebilirdi ağrı.
Orada yalnızca iki faki vardı. Onlar da hiç ilgilenmiyorlardı.
Yataklarında uzanmış yatıyorlardı, ama hiç de uyuyor gibi değillerdi.
Arada bir başlarını kaldmp yeniden koyuyorlardı yasüga.
-Oy anam oy!
Oyuyordu sancı. Dişinden çok beynini oyuyordu. Burgu gibi.
Tepesinin üstüne döndü, çırpındı, debelendi.
- Ah bir uyuyabilsemi
Bu ağrıyla uyku olur mu hiç Beyni, önüne akacak gibiydi. İçine
işliyordu sancı. Kökü derinlerde, dallan her yanını sarmıştı gövdenin.
Büküle büküle. Ayrık-otu gibi.. Hayır, pençeli bir canavar.
Zonglamalarla pençesini atıyor.
- Oy anam, dişim!
Saniye bile aman vermiyordu. Yatağında, eli yanağında.
Kıvranıyordu. Yastığa başmı koydu olmadı, yastığı kaldırdı, yüzünü
yavaşça koydu olmadı, ne yaptıysa olmadı, olmuyordu. Ağrı
direklenmişti bir kez.
- Oyanam,ölecem!
Ay doğmuş, doğudaki pencerelerden ışığı vurmuştu içeriye. Ama
neye yarar Ağrı soluk aldırmıyor. Debeleniyor ve ağlıyordu. Sessizce.
Biraz daha debelendikten sonra kalktı, işliğini, şalvarını ve
ceketini giydi. Dışarıya çıkıt, bilinçsizce. Dışarıda ne yapacaktı;
bilmiyordu. Ay ışığı, hava güzeldi. Gel gör ki aman vermeyen ağrı
güzel değildi. Gece yansı. Üstüne basamadıgı tabanı yüzünden
topallıyarak yürüdü biraz. Köpek havlamaları, kuş ve böcek sesleri,
uzaklardan gelen kurbağa vakvaklamaları; "sap", saman, ot, tahıl ve un
84