turan-dursun-kulleteyn

aniaüşı vardı ki.. Saygı, sevgi, korku, umut kaplamıştı her yanı.
Herkes mest olmuştu. Türko'nun dışında. O da etkilenmişti ama,
sorular belirmişti kafasında. Önce, şeyhin "sigara"sına takılmıştı.
"Mekruiî" olan sigarayı şeyh neden içer Mutlaka sormalıydı. Sonra
"ilim" herşcyin üstündeyken, bir "âlim" olan Molla Nâsır'm anlatması
gerekirken sözü neden ona bırakmıyordu ve hangi yetkiyle btı konuları
anlatıyordu Bunları da sormahydı.
Biraz sokuldu ileriye:
- Kızmazsan soru soracağım!
Herkes şaşırmıştı. "- Sus!" diyenler,"- çıldırdın mı" anlamında
işaret edenler, dik dik bakanlar..
- Bırakın çocuk konuşsun! dedi şeyh.
- Sigara "mekruh" değil mi
- "Mekruh" olduğu için ateşe verip yakıyorum ben de!
Şeyh, gülerek söylemişti. Çevresindekilerden gülmeye katılma
hakka olanlar da güldüler.
- Hocam Molla Nâsır'm "makam"ı daha yüksek değil mi O niye
aşağıda "Keramcf'i ve "mucize"yi o niye anlathnyor
- Onun "makam"ı yüksek. Ama ben camideki yerini alıyor
muyum Va'zma, hutbesine ben karışıyor muyum Hadi sen şimdi git
otur yerine!
Kürtçe konuşulmuştu bunlar. Çünkü Şeyh Türkçe bilmiyordu.
Türko'ysa Kürtçe konuşabiliyordu.
Şeyh, yerine oturmasını söylemişti ama, oturacak yeri yoktu ki..
Üstelüc kız^lar, dünükleyenler vardı. Sonra da kolundan tutup dışarıya
çıkardılar.
Dışanya çıkanhnca ağladı, öfkesinden.
Caminin yojunu tuttu. Giderken kazlarla karşılaştı. Bir kesimi
başlarını ona çevirmiş, ağızlarını açmış, fış fış ederek saldıracak gibi
yaklaşıyorlardı. Bir taş alıp atü, kazlar uzaklaştı. Hava bozmuştu.
Yağmur atıştırıyordu bile. Biraz hızlı yürümeliydi. Ama dikenini
çıkaramadığı, üstelik yaralayıp bıraküğı tabanının'üstüne basamıyordu
ki hızlanabilsin. Gök gürlemesi, şimşek.. Yağmur bastırmıştı.
Aksıyarak ve tepeden tırnağa adamakıllı ıslanmış olarak vardı camiye.
82