turan-dursun-kulleteyn

yapıyor. Dur biraz daha getireyim.
Kız kopup gitti. Az sonra da döndü. Bu kez ehnde İM lavaş vardı.
Ortalannda da erimekte olan yağ. Yağlar, eriyip lavaşa yayılırken
parmakların arasından da damlıyor aşağıya. Kız, fistanına
damlatmamaya çalışıyor. Ne güzel de bir fistanı var. Kırmızılı, çiçekli.
Tek tük bulunur böyle.
elindekini bitirince, kız lavaşın birini daha verdi. Ve çıkıp
yanma olurdu. Onun gibi ayaklarını sallıyârak.. Yanyanaydılar. Kızın
boyu biraz dikçeyse de uymuşlardı birbirlerine. Ne güzel, ne mutlu bir
durum. İçinde yine bir kıpırdanma. Yine yaşamak gibi bir şey. İki yıl
önce, hep birarada bulunduğu bir kız gözünün önune_geldi. Babasının
imam olduğu Şirvanşeyih Köyü. Köyün ortasında bir pınar. Kaynaşır
çocuklar bu pınarın başında. Üstündeki taşlara çıkar, ayaklarını
sallarlar. O, hep, minik Sevdâ'nm yanında olmak isterdi. Araya başka
çocuk sokmazdı. Sokulan oldu mu, kavga ederdi.
- Get ola, girme araya!
- Sene (sana) ne
- Sevda, koyma onu!
aldırmazdı bile. Kendisi için itişenlerin çekişmesine
karışmazdı, nazh nazh otururdu. O zaman iş başa düşer; kavga-dövüş
sürüp giderdi. Kimi zaman da onun ille de Sevdâ'nm yanında
bulunması ddğalmış gibi benimsenir, yer ona bırakılır ve araya da
kimse sokulmazdı. İşte şimdi yine tadına doyulmaz bir durum.
Yanında, yıkık duvardan ayaklarını sallamış oturan, tatlı tatlı gülerek
ekmeğini iştahla yiyen güzelce kız. Türkçe bilmiyor, ama zararı yok.
Türko Kürtçe biliyordu.
- Bak seni tanıyorum. Sana bu köyde "Türko" diyorlar. Çok da
zekîmişsin.
- Kirasöylüyor
- Herkes. Büyük Hoca Molla Nâsır da söylüyormuş. "Bu çocuk,
büyük âlim olacak" diyormuş
- Olacağım elbette. "Kûfe'dekiler"den, "Basra'dakiler"den daha
büyük.
Sen gördün mü onları
74