turan-dursun-kulleteyn

de... Bulaşan kesimi tahtaya silerken birden bir acı duydu. Kıymık
batmıştı eline. Kıymığı çıkardı. Yeri kanadı. Bu kez kan oraya -
buraya bulaştı. Şalvarını giydi. Ve çıktı. Olanların en kötüsü,
"şeriat"in bok yığınına gitmiş olmasıydı. Çok mutsuzdu. Deliye
dönmüştü üzüntüsünden. Ne yapacağını da bilemiyordu. Ahmet'le
karşılaştı. Ağlamaklı ve içlenmiş olarak durumu anlattı. Ahmet
üzülmemesini söyledi. Sonra dolanıp dereye indiler. Derenin bir
yanında ayrıca açılmış koca bir çukur. Yukarıdan, ayakyolunun
deliğinden dökülenler için.. Her yanı kaplıyor sinekler. Cennetlerinde.
Sınırsız ve koşulsuz özgürlük içindeler. Yönetimlerinin her kesiminde
bağımsızlar. Dışkı yığınının ortasında, çevresinde örtüler, yukarısında
bulutlar oluşturmaktalar. Küme küme, tek tek, çift çift konup konup
"Şeriat" de işte orada. Yığının üzerine dikine düşmüş.
Yarı açık. Yarısına dek gömülmüş. Şimdi iş, onu çıkarmakta. Nasıl
Birer ağaç buldular. Biri bu yanda, öbürü Öbür yanda karşı karşıya
geçtiler. Ağaçlan uç uca gelecek biçimde uzattılar.
- Şu yana şu yana, uzat, daha uzat!
- Benimki kısa gelir.
- Sen biraz daha yaklaş.
- Dur hele, bekle!
Yine kann ağnsı, yine tınğı tutmuştu. Hemen koştu. Koşarken
şalvarını da çözmüştü. Derenin bir yanında sıyırır sıyırmaz çömeldi.
Birazcık su geldi. Daha varmış gibi olduğu için kendini zorladı. Ama
bi şey yok. Bağırsaklarda ne kalmıştı ki gelsin Kalktı. Bi daha
gelecek gibi olduğundan hemen çöktü. Bi kaç kez yapü bunu. Uzunca
kaldı orada. Ahmet bağırdı:
- Ola senin bok ne geder (kadar) uzun sürir!
- Neydim durmirki!
- Çebik (çabuk)!
- Gelirim!
bağlamadan gitti. Bağlamadı çünkü bir daha çözmek
zorunda kalabileceğini düşünüyordu. Bir eli şalvarında, öbür eline de
çubuğu aldı. Ahmet'in karşısına geçti yine. Dışkı yığınının, "şeriat"in
olduğu ucu, aralarında kalmıştı. Bir ayağını, yığının hemen kıyısında
sertçe bulduğu bir yere bastı, bir ayağım da geride yerleştirdi, çubuğu
60