turan-dursun-kulleteyn

topraktan, Havva onun kaburga kemiğinden, îsâ Cebrail'in
üfürüğünden, Muhammed de "nur"dan yaratılmıştı. Bir bunları, bir de
Receb'inkinden çıkan fırtığı düşünecekti. Şu Allah da insanları niye
başka başka şeylerden yaratıyordu Hepsini aynı şeyden, hepsini
"nur"dan yaratsa olmaz mıydı Kendisinin de firtlktan olması, onuruna
dokunmuştu. Bu yaratılış, haksızlık gibi gelmişti ona. Sorup ve
düşünüp duracaktı artık. Hocalara sorduğunda, hocalar ya karşılık
susacaklardı, ya karşılık verecekler ama
doyurmıyacaklardı, ya da azarlıyacaklardı:
- Sen Allah'ın işine karışma, nasıl yaratır yaratır sana ne! deyip
geçeceklerdi.
O da ister istemez susacaktı. Artık karişmiyacak gibi görünecekti.
Ama karışacaktı. Kendini zaman zaman Allah'ın yerine bile koyacaku.
- Ben olsaydım şunları şöyle değil; böyle yapardım. Ben olsaydım
kötü şeyleri hiç yaratmazdım. Zararlıları da, itleri, yılanları da. Kurtları
da. Şeytanı da.." diyecekti ve ardından hemen "tevbe tevbe" diyecekti.
Susacaktı, ama kafası susmak bilmeyecekti. Bu kafasının susmak
çok sonraları başına neler neler getirecekti devlet kapısında
çalışırken. Ve daha başka zamanlar..
- Ahmet, hadi gel biz de çimelim
- Gel hadi!
Koşup ayaklarını suya baürdllar. Su soğuktu. Ahmet sudan alıp
biraz serpti.
- Yapma ola, neydiTsin; üşirim!
Ahmet daldı. O da dalacaktı ki birden anası gözünün önüne.
Dikilmişti karşısına sanki.
- Aman oğul aman! "Tikkat" et boğulursun! Sanın derinlere getme
he mi
İkisi de çimmiş çıkmışlardı. Üşümüş titriyorlardı. Daha çok da o
titriyordu. Anası yine belirdi. Telaşlı...
- İşte bah tİtrİTSİn. Ah senin o baban ah! Seni getirip buralara
bırahtı da..! Hadi çebik, çebik ol oğul çebik. Çebik ol da üstünü başını
giy, dondun!
Anasına karşılık bile vermişti içinden:
- Ana sen bilmirsin ben neler çekitim de bişey Oİmİî. Korhma
38