turan-dursun-kulleteyn

2aman da kafasma pek yatmamışü. "Ginin elle tutulur bir bedeni mi
var ki ona sopa vurulsun da tesir etsin" diye düşünmüştü. Yine, de
"sağlam hadis'Tere, "büyük âlim"lerin yazdıklanna karşı çıkılmaması
gerektiğini biliyordu. Ne var ki, bu "Erzurumlu cindar hoca"nm
"cahilliği" belliydi. Okuduğu dualardan ve "yanlış", okuyuşlarından
belliydi.
girdi.
Düşündü küçük molla; Şöyle karşılık vermeyi uygun buldu:
- Cin çıharma var. Var da, bu hoca câhil. Yannış ohir her şeyi.
Türko sözünün önemsenmediğini anlayınca, açıp kapıyı içeri
- Sen hoca değil câhilsin.
- Ola sen kifnsin, çıh dışarıî
- Ben Arapça ohudum. Molla Nasır'da ohudum, şimdi de müftüde
ohirim! Ben sarfı bitirdim, nahivden de taa "Elfiyye"yc geldim. Fıkıh)
kelâm, mantık da ohudum. Çok şey ohudum daha da ohuyacam.
Büyük âlim olacam. Ya sen Buraya gelmişin, ayeti, hadisi "yannış"
ohirsin. "Çoh yannış". Yarın müftüye deyecem. Kızı da bağlamışsın
dögirsin yazıh değil Deyecem seni müftüye!
"Cindar hoca", şaşkına döndü. Bu nedenle de çocuğun sözünü
kesmeden öyle dinledi. "Müftü" lafı da onu adamakdh ürküttü. Çünkü
"cin çıkarma" İslam'ın temel kaynaklarında varsa da "resmi devlef'te
liı görevli ölan "müftü"nün "resmen" onaylayacağı şey değildi.
Cinci, kızı bağladığı ipi çözdü. Kız titriyordu. Gözleri de
kocaman kocaman olmuştu. İçli içli ağladı. Hoca da ağu" ağır ve suçlu
suçlu cübbesini alıp sıvıştı.
Cinci hocalar da yörenin gerçeklerinden. "Cinleri topIar"lar,
"cüüeri kovar"lar, "cinle;ri yakalamak" için "cinlilere adlarını
s0yfctir"ler. Ve söyletmek için de bağırta bağuta döverler. Kuşkusuz
bütün bımların karşılığında da "Peygamberden kalma geleneği" yerine
getirq> "ücret"lerini alırlar. Alabildiğine yaygmdu "cindar" hocalar.,
Kimi "az «tein", kimi "çok derin"dir. Ve çok ustadırlar halkı inandırıp
kandumakta.
* * *
343