turan-dursun-kulleteyn

Başı kocaman sanlı, bumu dolma gibi, kat kat giysili, şişman birkoca
kan. "Kınktan - çıkıktan çok iyi anlar"mış. Kola baktı,
- Bi şey yoh. Birez incinmiş. Şimdi sararım, bir - iki güne'
kalmaz geçer. .
Bir şeylerle sardı. Karşılığında da, götürülen yumurtâlan aldı.
Eve gelince Fayık, Memet'in tutumunu anlattı anasma:
- Ana bu Memet var ya!
-Hee!
- Duran kızağım alınca beddua etti. "İnşallah düşer-ölürsün" dedi.
Memet de oradaydı. Anası:
- Kel fesat, sen beddua ettin de, oğlan düştü kızahtan. Sen ona
gurban olasm. O, bir tek oğul; Ağzı da Kur'an'lı. Senin gibi kâfirin
dölü değil.
Memet başladı kendini savunmaya.
- Ana ben ne ettim ona Kendi düştü. "Zeten" kaymasını bilmir.
Ohumahtan başka neyi bilir ki. »Savağın biri".
Anası elindeki süpürgeyi fırlattı ona.
- Seni hmzınn dölü. Bir de konuşirsiri hee!
Ve Memet'i önüne kaüp kovaladı.-
* * *
Ahmet enişte ("Cınk Ahmet") homurdamyordu.
- Bu oğlan buraya yemeye, içmeye, oynamaya mı geldi..
Türünden.
Ne ki Refik vardı. Ve babası, Refik'e karşı pek ileri gidemiyordu.
Refik, dayısının oğlunu tutuyordu, överek ve övünerek de sağda solda
anlatıyordu onu.
O da artık okuması gerektiğini düşündü; müftünün evinin yolunu
tuttu. Elinde kitaplarla vardı müftüye. Müftü, görür görmez tanıdı.
Müftünün elini öptü.
- Berhudar ol oğul. Demek aıtıh burda ohuyacan.
334