turan-dursun-kulleteyn

kara gözlü, zayıf, sivri yüzlü olan, herkesten daha daha coşkuluydu.
Vurma sırasını kimseye vermek istemiyor, biryandan dâ çarşaf gibi
mendilini türkü söyliyerek sallıyor sürekli. İşte karşıda da bir yaşlı
kişi. Saçı-sakalı birbirine karışmış. Başında takkeye benzer bir şey.
Yanık .yanık türküler söylenirken içini çekip duruyor. Ve içli içli
mırıldanıyor. "İnsan, düşünen bir yaratık". Herkesin düşüncesi de bir
türlü.
-Hâlö Husso!
Birkaç kez böyle bağırdıktan sonra ancak duyabildi cılız sesini.
- Türko, sen misin, gelsene!
Husso ilgiyle gitti yanma.
- Hâlo Husso, ben vedalaşmaya geldim. Halamın oğlu geldi, beni
yarın götürecek.
- Nereye
-Tutak'a.
Kansma ve anasına anlattıklarını, Husso'nun kendisine de anlattı.
Husso da üzülmüştü. Kapıya doğru uğurladı. Vedalaştılar.
Safo'lara vardığında, Safo'nun babası da gelmiş, konukla
söyleşiyorlardı. Yatsı sonrasına dek söyleşildi. Bir kahvaltı daha
yapıldı. Yataklar serildi. Ve herkes yatü.
' * * *
Çok erken kalktılar. Sabah ezanı bile okunmamıştı. Herkes
kalktı. Kötürüm kız bile.. Çünkü çok sevdikleri birinden,
"Türko"lanndan ayrılacaklardı..
Kendi şalvarı yıkanmış, kurutulmuştu. Giydi.. Abdestler alındı.
Sıra kahvaltıda.
Çorba, tereyağ, yumurta, peynir. Karınlar doyuruldu. Kadm, biraz
da yol azığı yapmış, küçük bir torbaya koymuştu. Artık aynima
zamanı.
Safo'ya baktı. Kalın entarisinin altından bile • göğsündeki
tomurcuklar belli olan, esmer güzeli kızm, kara kaşlannm altından
alevli ışıklar yansıtan, uzun kirpikli, güzel, güzelden de güzel bakışlı,
irice ve kara kara gözlerinden boncuk gibi yaşlar damlıyordu
326