turan-dursun-kulleteyn

ir, hayvan sahiplerinin hayvanlarına bakmak üzere köye gelen ve
herkesin "doktor" diye nitelediği baytar ya da hayvan sağlık memuru,
"uyuz ilacı" da getirirdi. Hayvanlarla daha çok ilgilenilirdi. Anla
insanlarla da ilgilenildiği olurdu. Uyuz yaygm bir durum aldığı zaman,
"doktor", yani hayvan sağlık memuru ya da çok ender gelen baytar,
uyuzun önüne geçmek için çaba harcardı. Ne ki, "doktor"un öğütlerine
uyan olurdu, uymayan olurdu. Meğerki, şeyh, ağa, bey ve büyük
hoca, ağırlıklanıü koyrnuş olalar. O zaman "doktor"un öğütlerine de
uyulurdu, verdiği ilaçlar da kullanılırdı. Şimdilik öyle bir durum
yoktu. Uyuz olsa da, büyüklerin önem verdiği yaygınlıkta değildi
daha
Elindeki kitaplan buakıp bacaklanm taüı tatlı kaşıdıktan sonra
kitaplan yeniden aldı ve büyük hocanın yanma doğru yürüdü. Varıp
hocanın "rahle"sinin yanma oturdu. Ve "fıkı}ı"tan "Halebi"yi açtı.
Konu: Abdesti bozan şeylerdi.
"îşeme, sıçma"dan başlanarak, abdesti bozan şeyler sıralanıyordu.
O "iki delikten" ("mine's-sebîleyn") çıkan şeyler, eğer "işeme",
"sıçma" gibi çıkması doğal ("mutâd") şeylerdense abdesti bozar. Çıkan
bir "meni", fıkıhtaki deyimiyle "lezzet"lide, lezzetsiz de çıksa, abdesti
bozar. Tabii aynca da boy abdesti gerektirir. Hanefi, Şafii ve Hanbelî
mezheplerine göre böyle. Maliki mezhebine göreyse kendiliğinden
çıkan bir "meni", "lezzet"İi, yani atarak da çıksa, boyabdesti (gusül)
gerektirmez. Yalnızca abdesti bozar.
Halebide tüm mezhepler anlatılmıyordu. Hanefi mezhebi esastı.
Ama büyük hoca, "mezâhib-i erbaa"yı,'yaııi dört mezhebi bildiği için,
aynı konudaki tüm mezheplerin görüşlenni olabildiğince anlatıyordu.
Halebi'den önce de, Şafii fıkhına ilişkin kitabı okumuştu. Bununla
birlikte kimi konularda, Halebide de "dört mezheb"ih görüşlerine yer
veriliyordu.
Hoca, Halebî kitabını yalnızca Türko'ya okutuyordu. Hanefî
olduğu için..
Her zamanki gibi hocanın anlattıklarım dikkatle ve hiçbir sözünü
kaçırmamaya çalışarak dinliyordu. Yer yer de sorular soruyordu. Arada
sırada da kaşınıyordu. Bacaklanmn kaşınması tutmuştu. İçine işlet'
biçimde bir kaşınma. Elini, bacaklanna sokup çıkanyordu. Kaçşmak
316