turan-dursun-kulleteyn

kilimli itle ilgilenense pek yoktu. Yaşıyor muydu "garib" Isıtmak
için yakacağa giden adam da, gideli bir saate yakın olmuş; daha
dönmemişti.
Ayaz alabildiğine dondurucuydu, ama kalabaldt havasındaydı.
"Faki"lerin başlarında sank biçiniinde dolanmış ve bir ucu da arkadan
sarkıtılmış olan çarşaflar, çok üşüdüğü görülüp duran kulaklardan
sanlabilirdi. Ama hiç biri, kafalarının biçimini bozmuyordu. Aynı
kafaların içini değiştirmeye niyetli olmadıkları gibi.. Yörenin en
geçerli kurallarından biri: Değişme yok.
Seydo'nun da burnu akıyordu. "Melle Seydo". Burnunu silmek
için bir sürü şeyin doldurulduğu cebinde mendilini aradı, buldu ve
fırtıkların kiminin kuru, kiminin yaş olduğu kocaman "abdest
mendili"ni çıkardı; "hıhladı". Büyük bir gürültüyle ve burnunun iki
kanadını da zorlıyarak sildi. Kimbilû kaçıncı kez doluyordu "emektar"
mendil. O sırada da yakacağa gitmiş olan adam gözüktü. Koltuğunda
da çalılar. Getirip köpeğin yanına bıraktı.
- Yahu nerede kaldın, bir saat oldu!
- Karıların kavgasına yakalandım, saç saça baş başa tutuşmuş
olan karıları zor ayırdım. Onlarla uğraşuken de geç kaldım.
Adam getirdiği çalıları ateşlemeye koyuldu. Bir kibrit çakü;
yanmadı. Bir daha çaktı, yandı ama parlayıp/söndü. Bir daha. Yine
olmadı.. Alevi, sönmeden çalıların altına yetiştiremiyordu bir türlü.
Fakilerden Yasin, yetişip, yardım etti ve çahlar tutuşturuldu. Herkes
elini, yüzünü, ayaklarını uzatmıştı ısıtmak için. Peki ya it Türko,
gözünü onun üzerinden ayırmıyordu "Acaba ısınabilecek mi Isınınca
canlanıp kalkabilecek mi Yaşıyacak mı" diyen düşüncelerle.. Aradan
yarım saat, bir saat daha geçti. Ateş yanıp sönmeye yüz tutmuştu.
İtteyse hiç bir yaşam belirtisi yoktu. Gözler kapabydı. Ama zaten de
öyleydi, ta baştan kapalı duruyordu. Yaşadığını belli eden karm
boşluğuydu. Ne ki bu kez o da durmuş. İnip kalkmıyor aruk. İyice
dikkat edip baktılar ki, zavallı artık soluk almıyor.
- Ölmüş bu!
-Ölmüş!
Geçekten ölmüştü "garib"
Hayvanların boklannı doldurup dökmek üzere taşımaya yarayan
313