turan-dursun-kulleteyn

"Metin" ezberliyordu. Caminin yanındaydı. Ama orada değildi.
olduğu karmaşık mı karmaşık metnin içinden arada bir
geziler yapıyordu. Işık hızından daha hızlı geziler. Bir,
lasının babasının yanma gidip geliyor; bir "Basra'ya Kufe'ye" uzanıp
dönüyondu. Hızlanıp suya dikine atlayan yüzücüler gibi bir anlık
döner dönmez tüm hızıyla dalıyordu metinlere.
- Ana seni öyle çoh "göresüm" (özledim) ki..
- Anan kurban olsun ben de seni görestim. Ama neydim, elim
gücüm yetmez. Biz burada; sen, Kürtlerin içinde! (Kendi de
İİrt olsa da böyle derdi nedense.)
- "Ağa" (baba)! Seni çok görestim!
- Aman oğul derslerini ihmâl etme. Çoh ohu! Çoh çoh ohu ki,
(parmakla) göstersinler seni.
- Ohirim ağa. Çoh ohirim. "Kürt talebeleri"ni hep geçtim.
irez"i (birazı, birkaç kişi) kaldı onları da geçeceğim. Bi görsen neler
gendim.
- Aferim (aferin), daha çoh ohu, daha çoh örgen! Hadi "seni
" - El fi'lü imma sülâsiyyün ve immâ rubâiyyün..!" (fiil, ya
LÜdür, ya dörtlüdür...)
A
A
Metinden başını kaldırırken çevreye de şöyle bir gözatıyordu
zaman. Yüzündeki türlü pislikler nedeniyle bataklık
kulleteyn. Kap-kacak yıkayanlar. Taharet alanlar,
alanlar. Küllükler. Küllük halkını oluşturanlar. Küllük halkının
inakları, yarısına değin yere gömülü evler. Tüten bacalar. Duvarlara
damlara top top yapıştırılmış "yapmalar (tezekler). Gezip