turan-dursun-kulleteyn

* * *
Bir haber yayılmıştı o gün: Hammame'nin babası, kızını
Husso'ya vermeye razı olmuş sonunda. Yakında da düğünleri
olacakmış.
Haberi duyar duymaz, Husso'ların evine yöneldi. Zaten
sözvermişti, o gün gidecekti. Hava soğuktu. Ama basma tiftiği,'
ellerine de eldivenleri geçirmişti. Kazağı filan yoktu ve hiçbir zaman
da olmamıştı. Ama, kimin vardı ki İşlik ve ceket yeterli görülüyordu.
Herkesin gidip geldiği yoldan yürüyüp vardı Husso'lara. Vardı ki, evde
bir kalabalık. Herkeste de bir sevinç. Onu görünce ilgi ve sevgi
gösterdiler, sedirde, altına minder koyup oturttular. Ve hemen tasla
hoşaf getirip koydular önüne.
- Hele şunu bir ye!
Hoşafını yedi. Husso içeri girdi. Türko'yu görünce gidip
ilgilendi, konuşmaya başladı.
- Nasıl, derslerin zor mu .
- Bana zor gelmiyor. ...
- Seni hep söylüyorlar zaten. Ben fakilerle görüşüyorum, seni
çok övüyorlar."- Türko gibi kimse olamaz." diyorlar. Aferin.
- Hâfız Celal'la görüşüyor musun
- Sabahları camiye geliyor. Molla Nasır'dan ders alır almaz
gidiyor. O, bir evde kalıyor. Karısını da getirmiş. Oğlu Ahrtıet
söyledi.
- Ben de görüşüp konuşuyorum Hâfız Celal'le.
- Ya! Banştmız mı
-Kendisi bize geldi, barıştık.
- Şaştım. Demek öyle..
-Nikahımızı da o kıyacak.
- Dadikan'lı Kâmil ağaya da o nikahlamamış mıydı aynı kızı
- Evet.
Türko bi kez daha şaşıp kalmıştı. Çünkü, Dadikan'lı Kâmil
277