turan-dursun-kulleteyn

43
Safo. Ürkek, sağa sola bakarak atüğı adımlarla girmişti camiye.
Elinde de tiftikli ve yünlü şeyler. Gözlerini Türko'ya dikmişti. Türko
da özlemişti onu. Ne zamandır görüşmemişlerdi.
- Safo, hoşgeldin. Nedir o elindekiler
- Sana getirdim. Şu tiftiği başına geçireceksin. Boğazına kadar
gelir. Yüzünü çıkaracağın yeri de var. İşte şurası. Başını, kulaklarını
ve boynunu sıcak tutar, soğuktan korur. Anam ördü. Şu eldivenleri
de..
- Allah râzı olsun. Kulaklanm ve ellerim üşüyordu, iyi olacak.
- Anam bize gelmeni istedi.
- Gelirim ama, şimdi dersim var. Bugün nahivden İzhar'ı
bitiriyorum.
-İzharnediT
- Bir kitap.
- Öyleyse yarm gel.
- Yann da Halo Husso'lara gideceğim, sözverdim.
- Öbürgün gel öyleyse.
- Olur, gelirim.
- Vallaha de.
-Vallaha.
- Tavuk keseriz yersin. Tavuklu pilav yaparız.
- İnşaallah. Allah râzı olsun.
- Bak unutma, gel.
- Gelirim dedim ya, gelirim.
Safo gitti.
Büyük hoca gelmişti. 'Birgün önce verdiği dersi dinledi.
Herzamanki gibi mutluluğu yüzünden okunuyordu. Çok önem verdiği
öğrencisinin, hergünkü gibi dersini eksiksiz başardığını görüyordu.
"Ve'l münâda'l-müfredu'l-muanafu..."
276