turan-dursun-kulleteyn

attılar. Kapısını bulup içeri girdiler. Oh! kurtulmuşlardı. Öbür itlerin
de geldikleri havlamalarından anlaşılıyordu. Gelsinler, birşey
yapamazlardı samanlıktaki fakilere. İyi de bunlar hep burada mı
kalacaklardı Artık iyice anlaşılmıştı ki "Mâlee Nezîrö"da kimse yok.
Abdurrahman, çıkmak zorunda olduklarını söyledi. Kendisi bir adım
dişan attı. O da ne; biraz önce boğuşan it tam karşıda! Damın üzerinde,
duvara yakın yerde, Abdurrahman'ın üstüne ha atıldı ha atılacak!
Topuzlu sopa havada sallandı. Ah ne var ki, yarısı boşa gitti sopanın.
Ve de çok kötü bir şey oldu: Uzun paslı çiviler bulunan bir ağaç ucu,
duvarın bir yanından çıkıktı. Sopayla giden el, işte oraya geldi. Hem
de o hızla! Ve ağacın ucu, çivileriyle birlikte avucun içinden bileğe
doğru gömüldü. Abdurrahman elini çekip geri samanlığa girdi. El
ayası çok kötü yarılmıştı. Kan da fişkinyordu durmadan. İki arkadaş
son derece üzgün, birşeyler yapabilmek için çirpınmaktalar. Ahlar
arasında, Osso cebinden "abdest mendili"ni çıkarıp sarmaya
başladı. Ancak kan durmuyordu iyice. Tam o sırada bir adam sesi.
"Daha önce neredeydin!" Köpek havlamaları da kesilivermişti.
Samanlığın kapısından bağırdılar. Adam sesi duyup geldi. Nezîro'nun
İki köpekle birlikte "davar kom"una gitmiş. Köpekler bir
ara ayrılmış, havlayıp bu yana doğru koşmuşlar. Bağırmışsa da
birilerinin üzerine gidiyorlar diye peşlerine
düşmüş. Öyle çıkıp gelmiş. Ev sahibi de tüm ev halkı ve adamlarını
komşu köye, bir yakınlarının düğününe gitmiş. Adam bunları
anlattı ve çok üzüldüğünü söyledi. Bi yandan da yaralı elle ilgilendi:
Kanı iyice durdurur ve iyi gelir diye, "cigara tabakasından çıkardığı
tütünü, açtığı yaraya bastı. Ve sıkıca bağladı. Çıkabileceklerini
söyledi. Kazanı ve torbayı taşıyan sopanın bir ucundan Osso, bir
ucundan da adam tuttu. Yürüdüler. Ve bir süre sonra camiye vardılar.
Öbür "râtib nöbetçileri" çoktan gelmişlerdi topladlklariyla. Berikiler
olayı anlattılar. Olay üstüne konuşuldu. Üzüntü paylaşıldı. Sonra
"hücre"ye, "râtib dağıtma"ya geçildi. Herkes sıraya girdi. Tabağı
olanların tabağına, olmayanların ekmeğinin üzerine konmaya başlandı.
Dünya kurulalı beri, Kartallı Köyü'nden ve benzeri, "faki"li,
"kulleteyn"li, "râtib"li öteki köylerden başka hiçbir yerde, hiçbir insan
oğlunun görmediği ve duymadığı "bir yemek türü" dağıtılıyordu aç
fakilere.
30