turan-dursun-kulleteyn

41
Camiyi dolduran "fa]d"lerin birbirine kansan soluklan, osuruklan
olmasa, karakışm dondurucu soğuklarında, soba hiç durmamacasma
yansa bile, caminin ısınması "muhâl"di (olanaksız). Havasız mıydı
cami "O da ne demde" ,
Tanyeri daha ağarmamıştı. Ama ağarmak üzereydi.
Türko'nun uykusu tutmamıştı bir türiü. Biraz uyumuş, daha da
uyanmamıştı. Gördüğü bir düşün etkisiyle.. Düşünde, büyümüş,
Safo'yla evlenmişti. Bir çocuğu olmuştu Safo'dan. Oğlan'. Sevimli.
Yer beşiği içinde. Ve konuşuyor. Tıpkı İsâ peygamber gibi.
- Babam gibi ben de âlimim. Basra'lı, Kufe'li âlimlerden daha
büyük âlimim. Babam gibi. Ama benim ilmim, kazanılma (kesbî)
değil. Tann katından (vehbı). Ne islerseniz sorun, cevap vereyim!
Anası Safo da çok güzel bir kadın olmuş. Benzeri görülmedik bir
güzellikle. O da "ilim"den payını almış. Yine Tann kaündan.
Çocuk da, anası da, anlaüyor durmadan. Yerden, gökten,
ululardan, meleklerden... Ve cennetten, cehennemden..
Gökte, yerde bir başkalık var. Görülmedik bir kalabalık. Gök
halkının ileri gelenlerinden oluşan, Kur'an'daki adıyla "El
Meleü'l-A'lâ", yani "En Yüceler Kurulu" üyeleri, ulu melekler,
Cebrail, Mikâil, İsrafil, Azrail; "Tann'nm ARŞ'ı"nı (tahtını)
.omuzlaı;ında taşımaktalar. Çevrelerinde de öteki melekler. Kanatlı
kanatlı. Meleklerin omuzlannda Tann geliyor. Ayetlerde, yoramlannda
ve hadislerde anlaüldığı gibi. Gökteki, yerdeki başkalık da çocukla
ilgili. Bir çeşit kutlama. Genişçe bir meydan. Kar yağıyor. Ama
yağan, kar değil. Kar biçiminde "nur" yağıyor. Meydan ortasında
kulleteyn. Ama başka tür bir kulleteyn. Ne fırüklar, ne de yemeklerden
dökülme arüklar var içinde. Tertemiz. Güzel mi güzel bir havuz.
Gökten yağan "nur"lann aydınlığı, havuzun cam gibi yüzeyinde.
Suyun parlaklığıyla bütünleşiyor. Melekler, "selâma durmuş". Taht
üzCTinde taşman Tann yaklaşıyor. Beşiğin yanma geldi işte. Ve durdu.
Tann'dari "nur" saçıhyor çevreye. Çocuktan da. İki "nur", birleşiyor.
Tann, çocuğun babasına sesleniyor:
268