turan-dursun-kulleteyn

Akşam olmuştu. Gidecek, akşam namazmı kılacak, biraz da
kamım doyurduktan sonra yine gelecekti ahmı. Ve isi tavana dayanan
fitilli lambanın kör ışığında yine okumaya koyulacaktı. "Mütâlâa"
saatine dek. Ama ak donlu karakışm kan, tipisi yol verirse..
Kardan, tipiden güçlükle kendini camiye attığında, bir de baktı ki:
Hafız Celal, oğlu Ahmet ve Tutak'lı Recep de oradalar. Demek ki
Recep Tutak'tan dönmüşüi.
-Recep ağa beg.hoşgeldin!
- Hoşbulduk.
- Bibim nasddı
- Eyidi. Fahat ağlayıp durirdi. "- Duran'ı al getir!" diye bene çoh
yalvardı. Amma "Cınh Ahmet"in gönlü yoh.
- "Pırtılanmı (çamaşu^lanmı) getirdin (mi)
- Getirdim. Bibin, yağ - peynir de gönderdi.
- Sene "zehmet" (zahmet) oldu!
- Ne "zehmet"i..!
Hafız Celal'in elini öptü. Ne de olsa eski hocasıydı. Ahmet'e de
"hoşgeldin" dedi. Onun da "hâlini - hatırım" sordu. Namaz kıldılar
birlikte' Sonra bir köşeye çekildiler. "Râtib"den arta kalanla ve
Tutak'tan getirilenlerle kannlarım doyurdular. Başladılar söyleşmeye.
Taa yatsıya dek.. Yatsı namazından sonra Celal ve öğrencileri gitti.
"Mütâlaa"ya katıhnadan..
Ve "mütâlâa" saati. Koca koca kütükler üzerindeki fitilli isli ve
camsız lambalann çevresinde fakiler Öbek öbek dizili. Uzanmış olarak.
Her öbek, bir ayçiçeğinin yapraklan dizilişinde. Kitaplar önde, açık ve
çenelere dayah. Gözler kitaplarda. Okunsun okunmasın. Uyuma -
uyuklama da yok. Olursa gözetlİyen görevlilerin vurması, dürtmesi
hazır. Camsız fitilli lambalardan çıkan koyu, kalın isler, tavandaki
hedeflerine önce direk gibi varıp dayanmaktalar. Sonra vurulan
noktalarmçevreİCTİra döne döne firçalamalar başlamakta. İslerin kollan
daha da geniş çevreye uzanıyor, kıvnla kıvnla yayılıyor ve kimbilir
kaç bin kez fırçaladddan yerleri bir kez daha fırçalayıp yalıyor. Kollar
birleşiyor, ayrılıyor, yeniden birleşiyor, yeniden ayrılıyor.
266