turan-dursun-kulleteyn

çalışacağı, "metin" ezberliyeceği kesime doğru ilerledi. O kesimde,
duvardaki yuvasına yerleştirilmiş olan fitilli lamba vardı. Ama
yakılamazdı akşaın olmadan. Ahır sahibi izin vermezdi. Gazyağı
yokluğu vardı.
Hayvanlar, bağlı, bulundukları "alaf'larında (yemliklerinde),
başlarını salhyarak ve soluklana soluklana otlarını, samanlarını
yiyorlardı. İşeyip sıçıyorlardı bi yandan dâ. Karakış ortamında hepsi bir
başka tür güzeldi. Bok, sidik kokuları bile. İçini ısıtıyordu insanın.
Alaflığm en başmda "camus"lar (mandalar) bağlı. İki manda.
Yanlannda da "balak"ları. Biraz beride üç inek, iki "düğe", iki dana.
Daha beride de dört öküz ve üç tosun. Dik dörtgen biçimindeki ahınn
uzununa, bir baştan öbür başa uzanan alaflığm ucundan önemli bir
kesimiyse boş.
Boş olan kesimin uygun bir yerine,,elindeki kitaplardan üçünü
koyduktan sonra bir kitap koltuğunda, metin ezberlemeye koyuldu.
"Kelâm"dan başlamışü;
- Lâ dahle li'l-akli fî hükmi'l ilâhi (Tann'nm yargısında, işinde,
aklın yeri olamaz)..."
O da ne Alafhktan "kofık"li bir kadın çıkıp indi. Her yanı saman
dolu. İşte, ardından da bir erkek. Ceketi vc uzun donuyla.. O da toz ve
saman içinde. "Nereden çıkü bunlar" Demek ki alaflığm bir kesimindeydilcr.
Ses çıkarmadan yatmışlardı. Biri altta, biri üstte. O kesim,
yeterince aydmhk olmadığı için dc gözükmemişler, farkedilmemişlerdi.
Alaflık, oldukça derindi çünkü. Kathnm giyinik olması da, bir gören -
eden olur olmaz ya da bir tehlike sezilir sezilmez, hemen fırlamaya
hazır bulunma gereğinden ileri geliyordu. Giyiniklik, erkekle kadınm
yatarken işlerini görmelerine engel değildi. Yatma sırasında, gereken
yerlerini açarlar, işlerini görürlerdi. Onlar da öyle yapmışlardı. Pek
rahat olmasa da.. Rahatlık aranır mıydı böyle durumlarda
"Kofik"li genç kadm, ahır sahibinin karılarındandı. Mutlu
görünüyordu. Ahm süpürmek için varıp "çalgı"yi aldı eline.
Süpürmeye koyuldu. "Mazgal"a doğru.. Herif de kaşağıyı aldı,
"camus"Ian kaşağılamaya girişti. "Türko"ysa onlan görmezlikten
geliyordu.
"lâ dahle Hl-akli fî hükmi'l-ilâhi ve fî tecvizi..."
264