turan-dursun-kulleteyn

c^lu, n,e de Recep "Kürt fakileri"ne karışabiliyordu. Hâfız Gclal'in
dersler için ilişkili olduğu tek kişi. Molla Nasır'dı. Kafasına koyduğu
müftülüğe yükselmek için büyük hocadan ders alıyor, oğlunu ve
Reccb'i de kendisi okutuyordu. Receb'i okumaya zorlıyan da anası,
babasıydı. Kendisinin okumada gözü yoktu pek. "- Hâfız'dan, biraz
va'zedecek kadar birşeyler öğrenirsem yeler." diyordu. Hafız Celal'in
oğlu Ahmet de öyle. Onu da Hâfrz zorluyordu.
> Gclal ve öğrencilerinin geldiklerini öğrenince yanlarına gitti. Ne
de olsa. Celal, onun da hocalığını yapmıştı. Bir dc yol arkadaşlıkları
olmuştu. Ahmet'i ve Reccb'i de çok severdi. Sonra hepsi "Türk"lü.
Babasının Türk olması nedeniyle Kürt olan anasını daha çok seviyor
olsa da, kendisini "Türk" sayıyordu. Kürtlere karşı Türkleri
savunmalara bile girmiş, daha çok bu nedenle "Türko" diye ad almış
değil miydi Şimdi "Kürt faki"lcriylc arası çok iyiydi, hem sevgilerini
kazanmıştı, hem de seviyordu onları. Kaynaşmıştı onlarla. Böyle
olmakla birlikte; "Türkler ba§ka"ydı kafasında.
Varınca, eski hocasının elini öptü. Öbürlerine dc "hoşgeldin"
deyip sarıldı. Konuştular:
- Nerde.siz, nerde kaldız Biz derslere başhyalı 2 ay oldu.
Celal, Erzurum'da, Kars'la, Ağrı'da epeyce dolaşmış, "cer"den elde
elliklerini salmış, bir küçük te "licarere girilmiş, sonra Tutak'la,
"Medeni Kanun'a aykırı nikâh yapmak" suçundan bir-iki hafta "içeri
tıkılmış", daha sonra Dadikan'lı Kâmil ağanın çabalarıyla ve Şeyh
Şaban'ın"himmet"iyle "yakayı kurtarmış".
- Bu iki ay içinde sen neler ohudun, hangi derslere çıhdm
Okuduğu dersleri, kitapları anlattı eski hocasına. Celal, onun zeki
olduğunu, alışılmadık bir hızla okuyup geçtiğini biliyordu. Ama bu
kadarı inanılacak gibi değildi. Onun anlattıkları karşısında şaşıp
kalmıştı.
- Essah mı diyirsin ola Bunları hep ohudun mu
- Essah diyirim, ohudiım!
- Sen beni de geçmişsin!
- Estağfirullah hocam.
245