turan-dursun-kulleteyn

36
Olanca tutkusuyla, açlığıyla sarılmıştı derslere. O dersi bitirip
öbür derse, onu bitirip bir başkasına dalıyordu. Durmadan okuyor,
ezberiiyordu. Kimi zaman fakiler gelip onu zorla koparıyorlardı dersten
- kitaptan. Yemeyi - içmeyi unutuyordu. Kimi zaman, camide, ahırda,
kendini.verdiği kitaplar üzerinde düşüp uyuya kalıyordu. "Nahiv",
"kelâm", "hadis", "fıkıh", "tefsir"... Kitaplar devriliyor, dersler
ilerledikçe ilerliyordu. Aradan birkaç hafta geçince dersler şaşılası
biçimde ilerlemişti. Fakiler dc, hocası da şaşıyordu. Fakiler arasında
olduğu gibi, KarUillı köyünde de herkes birbirine gösteriyordu. Bu süre
içinde, arada sırada gelen Safo'yla hiç ilgilenmez, Safo'lara da gitmez
olmuştu. Abdestten, namazdan, "râtib" işinden ve yeme - içme
konusundan kurtulur kurtulmaz kendini atıyordu derslere. Çoğu kez
ahırlarda ve camide- Okuma, ezberleme,"müzâkere", Mütâlâa". Yine
ders, yine okuma, ezberleme, yine "müzâkere", "mütâlâa".. Herkes
günde bir ders alırken, o hocaya yalvarıyor, dersini yaptığını, okuyup
bellediğini, ezberlediğini söylüyor ve aynı günde iki ders, üç ders,
kimi zaman da dört ders birden alıyordu. Öğrendikçe derslerin tadını
alıyor, tad aldıkça da daha çok kendini verip koyuluyordu. Küçücük
dünyası, bütünüyle "dersleşmişii". Yüksek derslere tırmanmıştı.
"Mantık", "maanî" gibi. Okuyup geçtiği alanlarda da derinleşiyordü.
Bir yandan da okutmaya başlamıştı. Aşağı derslerde olanlara ders
veriyor. Bu da çok yararlı oluyordu kendine. Unuttukları olursa,
anımsanmış oluyordu. Birlikte aynı dersleri, aynı kitapları okuduğu
faki arkadaşlarmm derslerine de yardım ediyordu. Orada, burada arayıp
buluyorlardı onu. Çıkaramadıklarını sorup öğreniyorlardı.
- Hafız Celal, oğlu ve Receb gelmişler.
İlgilendi. Köyde bir tanıdığının evine geldiklerini öğrendi. Ev
sahibi. Şeyh Şaban'm müritlerinden. Hafız,, ŞeyhŞaban'ı da,
müritlerini de pek sevmez, ama orada ister istemez sever görünür.
Barınmak için, şeyhin de yardımıyla o eve yerleşmiş. Ne kendisi, ne
244