turan-dursun-kulleteyn

" - Ne bilîm diyir işte! Savak savak konişir kendi kendine!"
Biraz önce "hücre"den çıkarılan şişkin karınlı iki kazan, göbekli
beyler ve ağalar gibi şişine şişine duruyorlardı. Gördükleri işin ve
işlevin benzeri, başka dünyalarda ne görülmüş ne işitilmişti. "Kazan"
dediğin ateşe konur ve içinde yemek pişer. Bunların da yemekle ilgileri
vardı. Hem de çok. Ama ateşle mateşle hiç mi hiç ilgileri olmazdı.
Onun için de "dipleri kara" değildi. "Yüzleri" de.. "Alınları açık" ve
biraz da bulaşık olarak işe hazır bekliyorlardı. Hcrzamanki gibi.
Köylünün "faki"lere her gün sağladığı türlü yemekleri, etlisi, sütlüsü,
tatlısıyla karışmış olarak getireceklerdi içlerinde. Aç fakilerin gözleri
bunlar üzerindeydi. Her sabah, kulplarındaki kaim sopalar üzerinde,
yanlarındaki ekmek torbalarıyla birlikte, ikişer fakinin kollarında,
salına ve nazlı nazlı giderler; sonra da dolu olmanın onuruyla
çok daha görkemli gelirlerdi. Büyüklükleriylc olduğu gibi, gördükleri
iş yönünden de kazanların kralı sayılırlardı.
Görevli nöbetçi fakiler işbaşına çağrıldılar:
" - Abdurrahman, Osso, vŞehmus, Kasım, vâre 16, zu vâre
ncvbetee râtıbee!"
Bu sözlerle çağrılan dört nöbetçi fak i hemen koşup geldi. İçlerinde
en güçlüsü, Abdurrahman. Hem yaşı büyük, hem de iriyan. Nöbet
sırası, başkalarından daha sık gelirdi ona. O da: "- Hayır!" demezdi.
Sevinirdi bile. Yemek veren evlerle iyi ilişkiler kurmuştu, ayrıca
çağırıp yedirenler bulunduğu için kamını doyurarak gelirdi. İllerden de
korkmazdı pek. Genellikle itler ondan korkardı. Bir eliyle kazanın
kulpundaki sopanın ucundan tutarken öbür elinde de bilekten daha
"topuzlu sopa" (top gibi olan ucunda sivri demirler çakılı)
bulunurdu. Yaklaşsın da görsün itler! Özel yaptırmıştı bu sopayı. Bir
vurdu mu, köpek: " - yandım!" diyen sesle hemen uzaklaşır ve sızlanır
dururdu bir- süre. Onun için herkes nöbeti gelince, Abdurrahman'la
birlikte "râtib"e çıkmak isterdi. Bir güvenceydi Abdurrahman. Esmer,
uzun boylu, geniş omuzlu, kalın kaşlı, fırlak şakaklı, havalı bir
oğlandı. Fakiler arasındaydı ama, okumada hiç gözü yoktu. Bir türlü
alamadığı sevdiği kızı, "Cemîle"sini verselerdi "dağ"a bile çıkardı.
Türko'yla da dosttu. O gün de birlikte râtibe çıkmaya çağırdı onu. O da
hemen katıldı.
Sopalar getirilip kazanların kulplarından geçirildi. Ekmek torbaları
27