turan-dursun-kulleteyn

- Tutak'ta kalırsa bibisi bahar. Fahat, Kartallı'da kim bahacah
Gene paişan olacah yavrum.
Anasmı biraz daha rahatlatmak için hemen karşıhk verdi:
- Ana, Kartalh'ya gederisem, Safo'nun anası bahar bene.
- Safokim ola
-Bir kız.
- Sen tanir misin
- Hee. O da, anası da bene çoh bahir. Yedirirler, içirirler. Safo'nun
anası üstümü başımı ylhir.
- Vıyy i||lah razı olsun.
Hatun, kocasına seslenerek:
- Aman herif, sen de onları gör de, daha ey bahsmlar. Aman
gurban olim.
- Görürüm, görürüm. Haydi biz geç kaldıh, gidekarüh.
Baba-oğul yola çıktılar. Arkadan yine yağan tenbihler, dualar..
* * *
Yollarının üzerindeki ilk köy, Hamzaşeyih köyüydü. Köpeklerin
havlamaları arasından geçtiler. Biraz ilerledikten sonra Murat umağı
karşılarına çıktı. Kıyıda oturup soluklandılar biraz. Azıklarını koyup
yediler. Koca Murat ırmağı. Yatağına yayılmış, kıyılarını yalıyarak
büküle büküle akıyor. Kimi kesimlerinde, üstünde çukurlar oluşarak..
Kartallı'da, Tutak'ta da karşılaşıyorlardı bu uroakla. Kartallı, Tutak
nere, orası nere! Aradaki uzaklığı, Hafız Celal'le tam dokuz günde
alabilmişlerdi.
- Baba, biz Hafız Celal'le gelirken burada az daha boğulirdik.
- Ben "dayaz" (sığ) yerini bilirim, oradan geçerik. Önce seni
geçiririm, sonrada yükümüzü.
Hoca, oğlunu omuzlarına aldı, bacaklarını da boynundan uzattı.
Kendisi de şalvarı, donu çıkarmış, "ud yeri"ni bir eliyle kapatıyordu.
Öylece girdi ırmağa. Çok iyi bildiği uygun kesimlerinden "temk nli"
223