turan-dursun-kulleteyn

31
Sabahın en erken saatinde, ev halkı ayaktaydı. Ayrıhk vardı.
Baba-oğul yolcu edilecekti. Hazırlık tamamdı. Oğlanın çamaşırları,
kitapları ve baba-oğula epeyce yetecek yol azığı heybeye, torbalara
yerleştirilmişti. İkisi de sıkı giyinmişti. Çünkü soğuklar başlamıştı.
Hele sabahları, oldukça serin oluyordu. Yolcuları Tanrı'nm koruması
için nene sürekli okuyor, dua ediyordu. "Şelalen lüncinâ"yı okuyor,
Kur'an okuyor, çeşitli dualar okuyup üflüyordu. Hiç durmuyordu
dudakları. Ananın da gözleri. Durmadan ağlıyordu. Burnunu çeke çeke.
Yaşmağıyla, yazmasıyla da, burnundan ve yanaklanndan süzülenleri
siliyordu arada bir. Kızlar da az üzüntülü değil. Büyükleri, Gülenaz
ağlıyor." Ağabeg"lerinden aynlıyoriar çünkü. Ya "ağabeg" O da onlar
kadar üzgün. Bacılarına sarılıyor, öpüyor, okşuyor. Sonra dönüp
anasına sarılıyor. Ona da sarılıyor, öpüyor. Ama, en az orada sevdikleri
kadar tutkun olduğu bir amaci;var. Onun tutkusu ve coşkusunu taşıyor
olmasa, oradaki sevdiklerinden kolay kolay ayrılamaz. Yine de göz
yaşlarını tutamıyor, ağlıyor sessiz sessiz.
Anası Hatun'un kafasındaki konulardaln biri de onun yatak
sorunuydu. KartaHı'da döşek tc, yorgan da çok küçüktü. O büyüyünce
daha da küçülmüştü bunlar. Yastığu^a pek işe yaramazdı. Kadıncağız,
tavukların tüyünden bir yastık, bir'de yün yorgan yapıp hazıriamışiı.
Ama götürülmesi kolay olmaz diye kocasına bir türlü söyliyemiyordu.
Sonunda dayanamadı ve söyledi: u
- Mezin Ahmet, kurban olim, bir tüy yastıh, bir de yorgan var.
Çocuğun, orada döşek diye altma serdiği minder çoh küçük. Yorganı
da.. İkisini birleştirip altına sersin. Bu yorganı da üstüne alsın. Ağırlıh
olacah ya, kurban olim, bu yorganı ve yastığı da götür. He mi
-He he, haydi gelir.
Hatua gidip yastığı ve yorganı getirdi. îçiçe büktüler, güzelce
bağMılar. Kollar geçirildikten sonra sırta alacak biçimde yaptılar.
Eksik birşey kalmamıştı artık. Hatun'un içi de biraz olsun
r^atlamıştı. Tembihlerini yağdu-dı. Kimini bir nice kez yineleyerek
söylüyordu.
222