turan-dursun-kulleteyn

Hayvanları getirirken Zeki'yle karşılaştı. Zeki, Tepo'nun
oğullarından. Yaşıttılar. Önce konuştular, sonra güreşe tutuştular.
Zeki güçlüceydi. Nasıl güreşileceğini de biliyordu. Tuttuğu gibi altına
aldı onu. Zeki'nin altında biraz bocaladı, sonra:
- Kolum, kolum., diye bağırdı.
Kolu, altla çok kötü kalmıştı, bükülmüştü.
- Kolum, kolum.. Kırıldı, kolum kırıldı!
Alabildiğine bağırıyor ve ağlıyordu. Zeki kaçtı. O da hayvanları
100-150 metre kala bırakıp, ağlıya ağlıya eve gitti. Anası karşıladı:
- Ne var ola, n'oldu
- Kolum kırıldı,kolum!!!
- Sen ne ettin de kırıldı
- Zeki'yle gülcştik.
Hatun, kız^ı ve söylene bakü kola. Kırıktan-çıkıktan anlardı.
- Çıkmış bu kol!
Kendi yöntemiyle ve oğlanı ağlaıa ağlata, kolu yerine oturttu,
sardı, .sıkıca bağladı ve boyundan astı.
- Bir yere vurmaz, değdirmczscn çcbik cylcşir. Ağlama arlık sus.
Baban şimdi akşam namazından gelir; şahın babana gülcşıiğini deme,
çoh kızar.
- Demem.
- Hayvanları getirirken yıhıldım, böle oldur. de!
-Öle diyerim de, yalan olmaz mı
- O keder yalan da olsun. Bir de babanın sopasmı yeme..
Baba Abdul Hoca geldi namazdan.Geçip sedirdeki minderine;
olurdu.
- Giz, ne pişirdin
- Bulgur aşı pişirdim.
- Ey, getir gamım çoh acıhtı.
Kurulan sofra; ev bireylerinin, sofranın çevresinde dizilişleri;
"bcsmclc"lcr, ekmek ısırmalardan sonra, önce büyüklerin, sonra
küçüklerin, kaşıklarını çorba tasma daldırışları.
213