turan-dursun-kulleteyn

gibi gelip gelip saîdmyordu. Kadın, yine yapayalnızdı. Ne kaynanası,
ne çocuklan, ne de kocası vardı yanında. Kaynanası olsaydı, ebelik
ederdi. Kocası olsaydı, hiçbir şey yapamasa da, doğumun kolay
olmasını sağlamak için çıkıp kapıda ezan okurdu. Oğlu olsaydı,
birşeyler getirip götürürdü, birşeylere yarardı. Sancılar sıklaştı. Hatun,
kıvrana kıvrana "doğum hazu:lığı" yaptı, kendi kendini doğurtmak için
önlemler almaya çabaladı. Artık doğurdu-doğuracak. Sancılar ara
vermiyor, aman vermiyordu. Serdiği yalağa gidip uzandı. Ve doğurdu.
Kendi kendinin ebeliğini yaparak.. Bir süre sonra çocuğu aldı, kız mı
oğlan mı bakü; kız olduğunu görünce çok üzüldü. Ard arda üç kız
oluyordu çünkü. Göbeğini kesti, yıkadı, çaputlara sardı ve götürüp
yatağın bir yanma uzattı, üstünü örttü. Bu iş, tamamdı. Sıra, sobayı
ateşlemekte ve akşama yetişmesi için üstüne "aş" koymakta.
"Anıksız" (yağı-soğanı pek olmayan, yavan) da bir "bulgur aşı"
pişirilecekti. Sıcak sıcak içmek için. Akşam eve gelenler, çocuğun
ağlamasıyla farkında oldular doğumun.
Asıl zor günler, bundan sonra: Hatun, "çıt ku:ıldı"< türünden
kadınlardan değildi kuşkusuz. Kendikendine ebelik edebilen bir kadındı.
Ama "kadın"dı. Her kadın gibi onun da, "lohusa"lara özgü sorunları,
güçsüzlükleri, gereksinimleri olacaktı. Doğaldı bu. En başta, soğuktan
korunmahydı. Çocuğunu emzirecekti, ona göre besin almalıydı,
lohusalık durumu geçene ve gücünü toparlıyana dek çok
yorulmamalıydı. Ne doğru dürüst sıcak yuva, ne de doğru dürüst
yiyecek içecek vardı. Lohusa da olsa, Hatun'u bekliycn işler dağ
gibiydi. Evi çoluk-çocuk işleri de, dışarı işleri, mal işleri de yalnızca
onun sırtmdaydı. Aile düzeni öyle kurulagelmişti. Hatun, bu düzene
boyun eğmek zorundaydı. Bir sürü "zâlim" karşısındaydı: İçinde
bulunduğu yoksulluk bir zâlimdi. Bütün bunlara karşı gençti, diriydi,
ama "kadın"dı. Üstelik göğüslediği sorunlar yüzünden ve
besinsizlikten "erimiş akmış"ü. Buna şimdi bir de lohusalık eklendi,
çocuk emzirme eklendi.
Sıkıntılar bastırınca türkü çağmrdı Hatun. Yanık yanık türküler
söylerdi. Bunlarla dertlerini bastırır, yeniden dirilmişçesine canlanır,
girişirdi işlere. O lohusalıkta da, yeni çocuk doğurmuşluğu filan
unuttu, türkülerle işlere koyuldu. O zayif gövdeden hiç
t beklenemiyecek bir güçle daldı. Ne dalış. Uluyarak esen tipisiyle soluk
206