turan-dursun-kulleteyn

- Anama n'oldu Anaa! ^
Babasma sordu, babasmm sesi çıknıadı. Oradakilere sordu. Yine
kimseden karşılık yok. Ağlamaya başladı.
^ Yüzü kireç gibi, kendinden geçmiş durumda yatan kadm, oğlunun
ağlaması üzerine başını çevirdi oğluna doğru.
- N'oldu ana, sene n'oldu
Kadm güçsüz, yavaş bir sesle karşılık verdi.
- Ağlama yavrum, ben eyim, duvardan düştüm, geçer, bişeyim
galmaz.
"Duvardan düştüm" derken doğruyu söylemiyordu. Gerçeği
saklıyordu. Gerçek, çok sonraları anlaşılacaktı: Hatun'u o duruma
sokan, kocası Abüul Hoca'ydı. Hoca, ber nasılsa koyunların eksik
olduğunu görmüştü:
- Giz, bizim koyunlann hepsi tamam mı
-Hee.
- Ben (Hi "tene" saydım.
- Yanlış saymışsın herhal. ,
- Yanlış değil, değil. Tam pn tene.
- Beşi de oralarda bi yerlerdedir.
- Haydi bili getir!
- Elimde işim var, sonra bahânm.
- Bırah işini. Koyunları bul.
Hatun, nerden bulsun koyunları Koyunlar gitti. "Gavurun
kurtları", boğup "cemdek"lerini yere sermişti.. Şimdi Hatun onlan
diriltecek değü ya, nasıl bulup getirsin Kekeledi, birşeyler söylemek
istedi, örtbas etme yoluna gitti.. Ama yaran yok. Hoca sezmişti bir
kez.
- Giz çoh çebik koyunlan bul, yohusa gebertirim seni.
"Buyurun cenaze namazına". "Herif işin peşini bırakmıyacak".
Hatun, olayı kapatmanın hiç mi hiç yolu olmadığım anlayınca,
kocasının "merhamet"ine sığındı. Ama var mıydı "merhamet" Kadın,
olayı açıklar açıklamaz, hoca deliye döndü. Ağız köpürmeye, gözler
dönmeye başladı. Eline, ayağına sanlarak "merhamet" dileyen kansmı,
200