turan-dursun-kulleteyn

Zaten telis dç oldukça ağırlaşmışü.
- Haydi tut da, alkarna alim.
Sırtına vermek için Gülenaz'm gücü yetmedi. Bu kez, kendisi
sürükleye sürükleye telisi bir kayanın üstüne çıkardı. Ve sırtına
almayı başardı.
- Haydi giz şimdi gedek.
Telisin altında bacakları titriyordu. Düştü düşecek. Ve düştü
sonunda. Telisle birlikte yuvarlandı. Tezekler dökülüp saçıldı.
Toplayıp doldurdular yine. Ama taşıyamıyacağı belli.
-Gülenaz!
-Nee
- Tezeklerin birezini senin eteğine doldurah mı
- Hee, doldurah.
Birazını, Gülenaz'm fistanının eteğine doldurdular. Kalanım oğlan
yine bir kayanın üstüne sürükleyip oradan sırtına aldı. Yine zor
taşıyordu. Birkaç adım atmışlardı ki, bu kez kız yuvarlanmıştı ayağı
takılarak. Yine sacdan tezekler, yine tezeklerin toplanıp telise
doldurulması.. Baktılar ki hepsini götüremiyecekler. Yarısını, orada
belirli bir yere döktüler. Kalanını oğlan telisle sırtlandı. Artık
taşıyabiliyordu. Soluklana soluklana gidiyorlardı. Oğlanın bumu
kanadı. Zaten sık sık kanardı. Hele bir ağırlık taşıyınca, bir işe
zorlanınca. Gülenaz, oralardan bir çapıt bulup getirdi. Yırttılar, bir
parçasını kanıyan burun deliklerine tıkadılar. Kan, öbüründen de
gelmiye başladı. Onu da tıkadılar çapıtla. Bir süre sonra kan kesildi.
Ama oğlanın üstü - başı batmıştı kandan.
- Anam yıhar!
-Hee!
Yeniden yola düzüldüler. Yavaş yavaş. Vardılar.
Oğlan, sırtmdakini, ocağın yanına götürüp buaktı. Gülenaz
çoktan eve koşmuştu. Oğlan da sallana sallana gidip girdi içeri.
-Ana!
Seslendi, oraya buraya baktı anası için. Odalardan birine vardı ki,
anası yatakta yatıyor. Başına birikmişler. Babası da orada.
199