turan-dursun-kulleteyn

Hoca camiye giderken, iki kişinin, yolunu kestiğini gördü.
İkisinin de niyeti iyiye benzemiyordu. Yolunu değiştirip biraz uzaktan
gitmeyi denedi, ama hayır, adamlar yol vermiyorlardı. Ellerinde
sopalar. Canavar gibi de bakıyorlar. Bunlara karşı birşeyler yapmak
^erek. Ama, ne Hoca, kendini savunabilecek birşey bulabilmek için
çevresine bakındı; taştan başka birşey yok. Korkak da davranmamak
gerekiyordu. Yoksa adamlar daha da çok yürekleneceklerdi. Hoca, hiç
oralı değilmiş gibi ve adamları görmezlikten gelerek yürüdü. Adamlar
laf attılar. Ana-avrat sövmeye başladılar. Hoca üstüne almıyormuş gibi
davrandı. Ama boşuna. Karşıdaki eli sopalılann saldıracakları belli.
Çevredekiler dc bakışıyorlardı. "-Ne yapıyorsunuz, hocaya böyle laflar
söylenir mi" diyen, araya giren yok. Başka zaman, başka ortam,
başka yerde olsa böyle bir şeyin olabileceği düşünülmez bile. Hocaya
karşı gelinmez. Hele kötü söz, hiç söylenmez. Hele hele saldırmak,
dövmeye kalkmak, dövmek., hiç olamaz. Bir terbiyesizlikte bulunan
kimse, hemen susturulur, cezalandmlır. Çevreden bakanlar, hocanın
dövülmesini ister gibi bakıyordu. Kadın, erkek^ çoluk-çocuk.. hep
seyirci. Biraz ötede, hocanın oğlunun da içlerinde bulunduğu çocuklar
oyunlarım bırakmış, kavga izleyicilerine katılmak üzere koşmuşlardı.
Hocanın oğlu baktı ki, sövülüp sayılan ve saldınya uğramak üzere
olan, babası. Hemen eve, anasına haber vermeye koştu. Anası yoktu.
Mala, davara gitmişti. Oğlan, orada gördüğü bir dirgeni alıp döndü.
Babasına yardım etmek istiyordu. Hoca, kimsenin kendisine yardımcı
olmadığını da görünce, bir anlık bir karar ve hareketle, eli sopah iki
kişiden birinin elindeki sopayı aldı. Ve hemen yana çekildi.
îCarşısındakiler artık kolayca saldıramazdı. Kendisi de saldırmadı. Tam
bırakıp yoluna gideceği sırada, oğlu, aklı sıra babasına yardım için
elinde dirgen geliyordu. Elinden sopası alınmış olan, hemen çocuğa
doğru koştu, yetişip dirgeni aldı elinden. Ve dönüp, hocaya dirgenle
saldırdı. Korkunç bir boğuşma. Ard arda vurulan dirgenler ve sopalar,
hocanın iflahını kesiyordu. Çocuk, ağlıyor, bağu-ıyof ama elinden
birşey gelmiyordu. Boğuşma> bir evin duvannm yanındaydı. Çocuk
damın üstüne çıktı, orada bulduğu Myükçe taşı, ^dırganlârm üzerine
yuvarladı. Taş, babasının üstüne de düşebilirdi. Ama çılgına dönen
oğlan, bunu düşünemedi. Saldırganlar, ne olduğunu şaşırıp saldırıyı
bıraktılar. Hoca da kendini toparlamaya çahşü. Hemen ardından, olanca
188