turan-dursun-kulleteyn

23
Abdul Hoca ve Hafız Celâl, sabah namazından önce,
kararlaştırıldığı gibi yola çıktılar. Karaçoban köyüne doğru. "Cer"
yapacaktı hafız. Yeni bağış toplıyacaktı kendine. Hoca da ona yardımcı
olacaktı. Öyle oldu.
Hafızın sesi çok güzeldi. Buna bir de Arapça'sı filan eklenince'
çok ilgi gördü. Ezanıyla bile büyülemişti herkesi. "-Böyle güzel bir
sesli kimse şimdiye dek hiç gelmedi köye." yargısı yaygındı. Celâl,
okuduğu Kur'an'la da hayranlık uyandırmıştı. Hem sesi, hem de
"tecvid"iyle... Onun gibi "tecvid" bilen o yörede yoktu. "Dilli bir
adam" olduğu için "va'z"ları da çok ilgi uyandırmıştı. "Ağzından ballar
aktığr'nı söylüyordu herkes. Kısa bir süre içinde köyde yayılmıştı
ünü. Bunda, Abdul Hoca'nm payı da az değildi. Ama hafızın kendisi de
bunu sağlayacak güçteydi.
Karaçoban Köyü, Hafız Celâl nedeniyle"va'z" 1ar yönünden
olduğu gibi "fetvâ"lar yönünden çok yoğun ve ilginç bir dönemi
yaşıyordu.
Karaçobanlı köylü, yanında 20-21 yaşındaki oğluyla "fcivâ" için
hcK;aya gelmişti. Oğlanın durumunun çok önemli olduğu, hocanın
"va'z"larının ışığı altında anlaşılmıştır. Durum, alabildiğine ciddi.
Delikanlı hocanın konuşmalarını dinledikten sonra bunu anlamış,
derdini babasına anlatmıştır. Eğer hocanın sözleri yanlış
anlaşılmamışsa, evli olan bu genç insanın karısı kendisine "haram".
Buysa bir felâket. Olaysa şöyle:
Oğlanın bir kaynanası var. Hem genç, hem de güzel. Güzellikte
kızıyla yarışır durumda. Damad, kaynanasının elini öpmeye.gider. İşte
ne olursa orada olur. El öpme sırasında, delikanlının akhna hocanın
"va'z"ları gelince heyecanlanma ve ardından içinde bir "uyanma"
olmuştur. Yani "şehvet". Böyle de olunca, hocanın "şer'î
açıklamahu-ı"na göre "hurmet-i müsâharet" meydana gelmiş olması
181