turan-dursun-kulleteyn

- Kim verdi
- "Iskaf'tan almışıdıra.
- Yaa, demek Şafiiler "ıskat"a katirler seni. Bizim mezhepte, sen
re.şid olmadığın için kaülamazsm. Neyse sen gene bu parayı al!
Aldı, onu da, çıkardığı kesesine koydu.
Ahmet, oğlana:
- Haydi gidek.. dedi. Ve çıktılar.
Gülbeyaz ağlıyordu.
- Niye ağlirsin bibi
- Benim başıma taşlar düşsün, senden ayrılıcam, sen yarın
gidirsin...
- Yaa, kim dedi
- Hafız Celâl haber göndermiş.
- Gidirsem gidirim, sen niye ağlirsin
- Oğul gurban olim, sene bahamadım, yediremedim, içiremedim.
- Bahtın, bahtın, çoh ey bahtın. Daha nasıl babacan!
- Seni verene gurban olim.
- Ben gene gclecem. Babam getirir, babamı da görürsün.
- İnşallah..
O günü, hep, ertesi gün gidecek olmanın sevincini yaşıyarak
geçirdi. Anasını, babasını, nenesini ve "kızlar"ı (kardeşlerini) çok
"göresmişti" çünkü. Hafız Celâl'den ve onunla yolculuk etmekten hiç
mi hiç hoşlanmasa da, özlediklerine kavuşacak diye çok seviniyordu.
Bu sevinç yüzünden kitaplarını ve okumayı da bir yana bırakmıştı.
Hemen kavuşacakmış gibi can atıyor, sabırsızlıkla bekliyordu ertesi
günü. Bir içeri, bir dışan girip çıkarak..
168