turan-dursun-kulleteyn

o da çok istiyordu müftüyü görmeyi. "Dev"in yanmda parmak
kadar kalıyordu. Arkasına düştü, birlikte gittiler.
Vardıkları yapı, iki katlı, yüksek duvarlarla çevrili bahçesi ve
ağaçları olan bir yapı. Bir çok da pencereleri var. Merdivenlerle
çıktılar. Müftünün makamının bulunduğu odaya girdiler.
Kadın kocasına onu tanıttı:
- Elendi hazretleri, bu çocuk, cırıh Ahmet'in karısı Gülbeyaz var
ya, onun kardaşınm oğlu. Kartalhkövünde Arapça ohirmiş.
- Ya, demek Arapça ohir, hem de bu yaşta
Gidip müftünün elini öptü."Müftü dc bu muydu" Hiç de "dev"
gibi değildi. Üstelik, karısının yanında çocuk kadar kalıyordu. "Allah
Allah, bu herif bu karının kocası nasıl olır"
7 Şölc otur bahim, Arapçadan neler ohudun
Neler okuduysa, bir bir sayıp anlattı. Hayır, olamaz! Bu yaştaki
bir çocuk, bu kadar dersleri, kitapları okumuş olamaz. Olursa bu bir
''mucize''dir, "keramet"tir.
Müftü, gerçek olup olmadığını anlamak için sorular sordu,
kitaplar gösterip okuttu. Evet, doğru! Ağzı açık kalmıştı adamın.
Karısıyla birlikte hayran hayran bakıyorlardı. Ofağanüstü bir şey
bulmuş gibi oldular. Kadın ayrıca "Bunu bulan benim!" havasındaydı.
-Efendi hazretleri! Bu çocuh senin yanında ohusa nasıl olur
- Bilmem ki, ister mi Hec, ister misin oğul
- İslerim amma.!
ÇcKugun "amma"sı vardı gerçekten. Tutak'ta kimin evinde
kalacaktı Bibisinin olağanüstü ölçüdeki sevecenliği, yeğenini çok
seviyor oluşu, onlarda kalmasını sağlamaya yemıezdi. Evin asıl sahibi
"cırıh Ahmet'ti, o da çocuğun o evde kalmasını hiçbir zaman
istemezdi. Sonra çocuk. Kartallı Köyündeki molla Nâsır'a çok
ısmmışu. Molla Nasır da onu çok seviyor, özel ilgi gösteriyordu.
Ayrıca, Kartallı'daki "fiaki"ler de çok önemliydi. Fakiler içinde biriikte
çalıştıkları, derslerinde yardımlarını gördükleri de vardı. Tutak'ta kalsa
tek başına okumak, arkadaşsız çalışmak zorunda olacaktı. Bütün bunlar
düşündürmüştü çocuğu.
Müftü de hesaplı adamdı. Deneyimli kişiydi. Ahmet'i de çok iyi
166