turan-dursun-kulleteyn

olurdu. Bunu sağhyan babaydı. Yani Ahmet. Başta baba, elbirliğiyle
çaba hareıyan aile bireyleri "muhannete muhtaç olmıyacak" ölçüde bir
geçim sağlamayı başarmışlardı.
Durumlarının düzelmesinde, Ahmed'in hep bağlı kaldığı
ilkelerinin payı büyüktü. Ötekilere de aşıladığı temel ilkelerinin
başmda, şu geliyordu: "Belâ gelecek işlere girmemek".
- "Garışma, neyine gerek"!
Sık sık kullandığı sözler arasındaydı bu. Kimseyle kavgaya
gü-mez, kavga olunca da "şâhid mâhid yazarlar" diye hemen sıvışırdı.
Eline geçeni .saklama alışkanlığının da geçiminin düzelmesinde
payı az değildi. "Sakla samanı, gelir zamanı." atasözüne yüzde yüz
bağlılık gösterirdi; Çul-çaput, kulu, düğme, ağaç, çivi., eline ne
geçerse alır eve getirir, kolaylıkla bulabileceği, alabileceği yerlere
kordu. Öteki bireylere de bu alışkanlığı aşılamışü.
Ailenin geçim durumu, eskisine oranla çok düzelmişti. Ama,
Ahmed'in ona, buna iş yapması, yardıma koşması yine sürüyordu.
Soyadı "Yardımcı"ydı ve lam bu soyadma uygun davranırdı.
Karşılığını da alırdı doğal olarak, İşte öyle geçinip giderdi Yardımcı
ailesi.
Ailenin geçiminin düzelmesi, Ahmed'in "cimri" denecek ölçüdeki
tulumlu davranma alışkanlığını bırakmasına yetmemişti. İşte bu
yüzdendir ki, karısının yeğeninin gelişi pek .sevindirmcmişii onu.
Gerçi yeğen bir çcKuktu, dahası bir konuktu, bugün var, yarın yok;
ama yine de Ahmed'i tedirgin ediyordu.
- "Ya çok kalusa"!
-"Ya temelli kalırsa"!
Böyle düşünüyor ve alabildiğine rahatsız oluyordu Ahmet. Birkaç
gün, yalnızca surat asmakla yetindi. Sonra söylenmeye de başladı:
- Kız bu oğlan, yeğenin daha çek galacak mı burada
~ Sık sık sorardı karısına buna. Karısıyla tartışmaya da başlamışü:
- Daha ne "keder" kalacak bu oğlan
- Ne oldu, gebcrdin mi Oğlan geleli daha gaç gün oldu da sorup
durirsin "2^ten" yem ir, içmir. Gözü hep kitaplarda, ohumada.
- Yemirmiş, içmirmiş..! Gözüm "kor" sanki!
151