turan-dursun-kulleteyn

Çıhar babam, çıhar, utanma. Sen daha çocuhsun. On yaşmda bile
yohsundaha.
- Bene bahirler.
- Kız "saçı sirkeliler"! Bahmaym oğlana. Haydi bahmirler,
bahmirler, sen çıhar şalvarmı. Haydi benim babam!
Çıkarıp verdi şalvarı. Eliyle de bacaklarının arasını kapattı.
Gülüştüler.
Bibisi şalvarı eline aldı, içini dışına çevirdi. Çevirmesiyle de
çığlığı koparması bir oldu.
- Vıy başıma gelenler! Bitler oğlanı öldürmüşler. Anasının
babasının bir tek oğlunu.
Ve başladı ağlamaya.
Şalvarda, dikiş aralarında gecekondular oluşturmuş sıra sıra bitleri
görmüştü çünkü. O yörede, o insanlarda bil öyle şaşılası bir şey
değildi. Hemen herkeste bulunurdu. Ama böylesi de görülmemişti.
Görülebilecek türden de değildi. Oysa bitler ona, o da bitlere öylesine
alışmıştı ki.. Bitlere, açıp bakmıyordu hjle. Bakacak zamanı da yoktu.
Daldı mı derslere, öyle sürer giderdi. Kaşmirdi yalnızca. Bitten
kaşındığını çoğu zaman düşünmez, düşündüğünde de aldu-mazdı dersler
arasında. Aldırsa bile yapabileceği bir şey yoküı pek.
Bil. Eklembacaklılar dalının böcekler altlakımından. 200 kadar
türü var. 2 türü insan gövdesinde yaşar. Bu türlcre^c alışıktı insanlar.
Ama o şalviu"da görülen gibisine değil. Şaşkın şaşkın bakıyorlardı.
Ve zavallı bitler, alınıp atıldılar kaynıyan kazana. Biraz sonra da
bi güzel pişecekler. "Sırıtan geçinen" nice parazitler, hiç mi hiç ceza
görmezlerken...
Bibisi hem ağlıyor, hem söyleniyordu:
- Savak (salak) babası, gözünün ağı-karası bir tek oğlunu götürüp
attı Kürtlerin içine. Bakanı olmadı, edeni olmadı,olacağıbuydu. Vah
bibin öleydi de bunu görmeyeydi.
Huriye, oğlana entariyi giydirdi. Sonra:
- Haydi ana, siz şimdi gidin. Oğlanın karnı da acıhmıştır. Haydi
durmayın!
147