turan-dursun-kulleteyn

16
Güneş doğuyor. Kendine özgü kokusuyla.. Tepelere vurmuş bile.
Can yayıyor cömertçe. Taze taze.
Arapça dil bilgisi için ezberlediği ve "leyteş'-şebâbe yaûd..." diye
başlıyan Arapça bir şiir diline geldi. Şuydu anlamı: "Keşke bir gün
gençliğim geri gelse de, yaşlılığımın başıma getirdiklerini anlatsam
ona."
"Muhal olanı temenni" deniyordu buna. Yani "olamıyacak şeyi
dilemek".
Kocamışların bir daha elde edemiyecekleri gençlik, onun
önündeydi. Ne güzel bir şey. Ne değerli bir fırsat. Düşündükçe mutlu
oldu.
Coşkulu coşkulu, yürüdü. O sıradaki adımlarıyla birilerine
yetişecekmiş gibi. Yani şu yetişip geçmeyi kafasına koyduğu
"âlim"lere.. Adımlarını ona göre aüyordu sanki.
Hangi kitapları okuduğunu, neleri ezberlediğini ve daha neleri
okuyup ezberliyeceğini düşünüp gözden geçirdi:
"Emsile, Bina, Maksud, îzzi, Zuruf, Terkib, Sadullah, Avâmil,
Şeriat. Bunları okudum. Subha-i Subyân, Emâli. Bunları da
ezberledim. Kitaplardan da çok ezberlediğim metinler oldu. Çokça da
âyet, sure ezberledim. Kışın da, Şerhu Muğni'yi, İzhar'ı bitiririm.
Elfıye'yi de okur, ezberlerim. Şeriatten, kelâmdan da daha birçok
okuyup bitireceklerim olur. Gelecek yıl da başka 'lim'lere geçerim.
Birkaç yıl içinde, 15 yaşına gelmeden 12 ilmi bitiririm, icazet alırım.
'Alamazsın' diyorlar; ama görürler alacağım. Gençliğimdeyken büyük
âlim olacağım. Sonra da çatışıp, Basra'daki, Kûfe'deki âlimleri
geçerim. 'Geçcmezsin'diyorlar. Görürler..."
Ne yapıp ederek herkesi geçmeyi kafasına koymuş bir yarışçının
tutkusu vardı içinde. Tüm varlığını sarıp sarmalayan bir tutku."Aşk"
gibi.
Yükselen güneş, ayak gömülecek kadar tozlu yol, gelip gidenler,
kağnı arabaları, arabaların gıcırtıları, arasıra kalkan töz bulutlan,
hayvan ve insan sesleri, iki yanda tepecikler, dereler, taşlar, kayalar,
çalılar, dikenler, uçan kuşlar, gezen, kıpırdayan, olduğu yere yapışmış
108