turan-dursun-kulleteyn

- Buramı da açıp göstereceğim.
-"Dış"ınimı
-"İç"inide!
-Neiyi olur!'
- Ama kızlığımı bozmazsın, değil mi
- Bozmam.
- Hadi şimdi git,
- Allah'a ısmarladık.
- Güle güle. Çok kalma ha!
- Kalmam, kalmam!
Ayrıldılar. Sarılmadan, öpüşmeden.. "Şeherh" değillerdi ki..
"Ama kızlığımı bozmazsın, değil mi", "bozmam". Düşünerek
yürüdü. "Kızlık", "bozmak".. Safo'nun kafasında biçimlenmişti. Çok
küçükken "ere veriliyor" oldukları için kızların böyle şeyleri öğrenmiş
olmaları olağandı. Ya onun kafasında Duyduklarından bi takım
düşünceler oluşmuş gibiydi. Ne ki, gölgeliydi hep. Kitaptan, şeriatten
çıkarabildikleri de vardı. Ama karma karışıktı.
"Kızlık, anlaşıldığına göre, dokununca bozulan, bozulunca
yapılamıyan^ düzeltilemiyen bir şey. Ama şey edilmedikçe bozulmuyor.
Ben de şey etmem. Bakar, görürüm sadece. Bakmak da haram,
ama ben daha küçüğüm, günâh olmaz... Safo. IVlemelcri. Bacakları.
Bacaklarının arası. Orası..." Oldukça tatlı, daldıkça çıkılmak istenmeyen
düşünceler, duygular. Bi durdu, bi yürüdü. Sabahın serinliğinde
içini ısıtan duygu ve düşüncelerle,.
Sabah namazım kılmamıştı, anımsadı, ama aldırmadı. "Bana farz
değil daha. Akıl ve baliğ (ergin) olmadım ki..." '
Namaz onun için "farz" değildi. Ama Şeriate göre o yastakinin.de
kılması gerekiyordu. Kılmayınca, Şeriat dövülmesini buyuruyordu.
Namaz kılmayan, çocukları ele alırken hangi yaştakilerin neyle, elle
mi, sopayla mı dövüleceklerini bile belirlemişti Şeriat. Öyle olsa da,
o sırada onu dövecek kimse yoktu. Sonra "kaza" da edebilirdi.,Sorun
kalmazdı o zaman.