turan-dursun-kulleteyn

- Kaçırmak şer'an günâh dep mi
- Olursa olsun. Günâhı, kızı bana vermeyenlerin boynuna.
Şehmus bağırdı:
- Haydi Abdurrahman, gelmiyor musunuz Kafa kafaya vererek ne
konuşuyorsunuz öyle Haydi gelin, gidiyoruz!
Gelip katıldılar ve hep birlikte yürüdüler köye doğru. Safo'yla o
da yine yanyana. Köye vannca fakiler ayrıldılar. Her birinin gideceği
yeri vardı çünkü. Safo'yla o kalmıştı.
- Safo, sen evine, ben de yerime..
- Camiye mi gideceksin
- Başka nereye gideyim Yarın da Tutak'daki halamlara
gideceğim.
- Öyleyse bu akşam bize gidelim, bizde yat.
- Bilmem ki..
- Çok iyi olur bizde kal bu gece.
- Öyleyse yatağımı da götürelim. Zaten giderken size teslim
edecektim.
- Haydi götürelim.
Camiye gittiler. Döşek diye kullanılan minderi, yastığı biri aldı,
yorganı vc kiuıpları da öbürü... Götürdüler. Safo'nun anası kapıdaydı.
Davranıp yardım etti. İçeri girdiler. Safo hemen anlatü durumu. Anası
da doğrusunu yaptıklarını söyledi. Ardından da ivediyle birşeyler
gelirdi: "Kaygana" (yağda yumurta), "çcçil" (bir tür peynir) ve lavaş.
Karınlarını doyurdu. Sonra ne yaptıklarını sordu. Onlar da
dolaşmalannı vc karşılaşükları durumları anlattılar. Biraz sonra da evin
erkeği geldi. Ona da anlaüldı her şey.
Akşamdan hazırlık yapılacakü ki, sabahleyin, sıcağa kalmadan, o
yola çıksın. Üç - dört kitabı ve konacak azığı içiri bir heybe bulup
buluşturuldu. Çarıklar hazırdı. Kadın baktı; şişi ve ağrısı hiç kalmamış
olan tabanla çarık giyilebilir. Yine de sarılmasr gerekiyor. Ayrıca
çorap da gerekli. Sarmak kolay. Ama çorap Adam:
- Benim çoraplarırnı giysin. Ben idare ederim., dedi. Ama kadın
karşı çıktı.
104