İslam Səfərli

_____________Milli Kitabxana_____________
Bu mahnını da bəlkə illər keçəndən sonra xalq mahnıları sırasına qatacaqlar.
İnsanların sağlamlığı keşiyində duran həkimlərə yeni mahnılar yazılır və
yazılacaq, amma o mahnılar sırasında İslam Səfərlinin "Həkim qız"ı birinci olacaq.
Gülərüzlü həkim qız,
Ey gözləri bənövşə.
Qapımızdan keçəndə
Sarsılıram həmişə.
Söylə, intizarını
Nə vaxtadək çəkim, qız?
Oxuyuram səninçün
Bu nəğməni, həkim qız!
Hər səhər evdən çıxıb işə yollanırıq, bir az qayğılı, bir az qayğısız, həm şən,
həm də qəmgin. Elə bil bu mahnı bizimlə birgə yol gedir,
Qayıdıb xoş güzərdən,
Günəş qalxır Xəzərdən.
Sevgilim keçən yerdən,
Bütün şəhər yeriyir,
Bakı, sabahın xeyir!
Nədir bu nəğmələri yaşadan? Hansı şeirdir?
O nəğmələrdə sözlər sanki adilikdən çıxır, poetik hüsn və təmtəraq qazanır,
deyim tərzində bir şirinlik, axıcılıq, təbiilikbu nəğmələrin bəzəyidir. "Zərif
gülüşlüm", "Dan ulduzu, bir də mən...", "Nə vaxta qaldı", "Bir ürək sındırmışam",
"Zəriflik"... onlarla belə şeirlər lap yaranışdan nəğmə kimi bu dünyaya gəliblər.
Ancaq elə güman eləməyin ki, nəğmələrində olan bu şeriyyət - şirinlik, axıcılıq
və poetik gözəllik təkcə elə adlarını çəkdiyim şeirlərə aiddir. Yox, bu poetic
gözəlliklər onun əksər şeirlərinə də xasdır.
Qəlbimdə şaxta var, çöldə bahardır,
Ayrılıq saçımda gümüşü qardır.
Həsrət baxışların nə intizardır,
Yenə yar məhləsi yarsız qalıbdır.
Mən onu yaşatdım sözdə, şeirdə,
Güman yox üzünü görməyə bir də.
Onun son ləpiri düşdüyü yerdə
İslam kimi etibarsız qalıbdır.