İslam Səfərli

_____________Milli Kitabxana_____________
Ləpələrin dodağı
Dodağıma dəyincə,
Bir xoş nəğmə eşitdim
Bu vaxt incədən-incə.
- Avan çək ey, aybəniz,
Qağayıdır yelkənimiz.
Qorxuram ki, bir gün mənsiz,
Bu göy gözlü ləpə, ay qız,
Gül üzündən öpə, ay qız.
DAĞLAR
Ona qanad verən öz xəyalıydı,
Məskəni dağların yaşıl yalıydı.
O, şerin ağsaçlı bir qartalıydı,
Zirvəndə doyunca süzmədi, dağlar!
Sevirdi yurdunu Vurğun dərindən,
Onu əcəl aldı elin əlindən.
Heyf ki, şerinin lalələrindən
Mina gərdəninə düzmədi, dağlar!
Sevdi Mil düzünü, sevdi Muğanı,
Sevdi qara gözlü gözəl ceyranı.
Gəzdi qarış-qarış Azərbaycanı,
Lakin bir çoxları gəzmədi, dağlar!
Vurğun ellər dedi, elləri seçdi,
Mahir ovçu kimi çölləri keçdi.
Çoban sərnicindən dələmə içdi,
Fəqət dodağını büzmədi, dağlar!
Mağarda saz tutan tellər vurğunu,
Bülbülü mat qoyan güllər vurğunu.
Səməd Vurğun kimi ellər vurğunu
Min il yaşayaydı, yüz nədi dağlar!