Odtulu51

gençlik ve ölümsüzlük konusundaki kadim
beklentilere ulaşmaya çok az kaldığını gizlice
fısıldar kulağımıza.
Tüm başarılarına, böbürlenmelerine, neredeyse
başını döndüren ilerlemelerine rağmen, “küçük”
bir sonun onu hep beklediğini bilir ve ölür!
Kısmen doğum, ama büyük oranda ölüm, insanı
Doğa’ya kaçınılmaz biçimde iliştirmeyi sürdürür.
Diyet, spor, sigara içmeme ya da “doğal” beslenme
takıntısı, hep ölüm karşısındaki o iflah olmaz
kaygımızla başa çıkma çabamızın tezahürleridir.
Oysa ne mükemmel sağlık ne de mükemmel
beden mümkündür. Tersine, her mükemmellik
arayışı hem bireysel hem toplumsal düzeyde
olmadık belalar açar başımıza. Aslolan ölçüdür
ve ölçüyü kaçırdığımızda her türlü zarar yanı
başımızda demektir. Fazla sağlık ölümcül olabilir:
arı su içilemez. Toplumsal düzeydeyse, bugün
genetik biliminin yüzdüğü tehlikeli suların
sonunda Hitler’in birincil amacı olan ırk ıslahına
(öjeni’ye) varmamız hiç de zor değildir. Hitler’in
yaptığı tüm kötülüklerin arkasında gayet “iyi”
bir niyet vardı: Mükemmel insanı yaratmak.
Sakatlardan, eşcinsellerden, bağımlılardan,
fahişelerden, çirkinlerden ve tabii Yahudilerden
ve Çingenelerden azade bir hayat… Unutmayın,
cehenneme giden yollar iyi niyet taşlarıyla
döşelidir. İyilik aşırılaştığında, kötülük hiç de hoş
olmayan bir sürpriz olarak sizi bekliyor olabilir.
İyilik de kötülük de insandadır, dışında ya da
nesnede değil. Oysa insan, kendine atfettiği
mükemmellik (“kamil-i beşer”) illüzyonunu
ayakta tutabilmek için kötülüğü hep kendi dışına
atar: sigaraya, içkiye, trafik canavarına, vs.’ye.
Doğa’daki hiç bir şey size iyilik ya da kötülük
yapmak gibi öznel bir niyete sahip değildir. Bir
şeyi iyi ya da kötü yapan sizin onunla kurduğunuz
ilişkidir. Yerlilerin sağaltım nesnesi olan tütün,
kimyasal özellikleri nedeniyle değil, sizin onunla
kurduğunuz anlamsız ilişki nedeniyle birden
zehir haline gelir. Oysa içtiğiniz ilaçların çoğu
doğrudan zehirdir, ama sizi tedavi eder.
Yaşam ve sağlık, dinamik bir denge halidir,
aslolan bu dengenin bozulmamasıdır. Denge
bozulduğu içindir ki, kimi bitkiler zararlı ota,
kimi hayvanlar haşerata ve kimi hücreler de
kansere dönüşür. Televizyonları dolduran sağlık
şarlatanlarının size söyleyebileceği yegane şey,
yaşamanın sağlığa zararlı olduğudur. Unutmayın,
son tahlilde sadece ve sadece yaşadığımız için
ölüyoruz.
Ne yapmalı? İnsan olarak, hem Doğa’ya hem de
birbirimize karşı, daha alçak gönüllü olduğumuzda
çok daha keyifli bir hayatımız olacağını
garanti edebilirim. Başarı, üstünlük ve ille de
mutluluğa kilitlenmiş bir kurgu, giderek kendi
amaçladıklarının çok dışında sonuçlar vermeye
başladı ve bundan pek memnun olan da yok.
İnsan olmak hep şüphede
olmaktır. Kendinden emin olan
yalnızca Doğa’dır.
Başarıdan başımız dönse de canımız sıkılıyor ve
ne yapacağımızı bilemiyoruz. O zaman bu kibirli
takıntıları bir kenara bırakıp eksikliklerimizle
yüzleşmeye ve onları olduğu gibi kabul etmeye
dönebiliriz. İlle de galip gelenin ya da birinci
olanın değil, paylaşanların hep birlikte mutlu
olabildiği deneyimler bizi daha doğru bir insanlığa
taşıyabilir. Rekabet, yarışma, üstünlük takıntısı
bizi ilerletiyor gibi görünse de aslında geriletiyor,
insanlığımızı kaybediyoruz.
Geç olmadan doğal ritmimize dönmek gibi
bir şansımız varsa onu kullanalım derim. Üstün,
kusursuz, mükemmel falan değil, sadece insan
olun yeter. Bir de, bunun verili bir reçetesinin
olmadığını ve ancak diğerleriyle ilişkilerimiz
içinde şekilleneceğini atlamayın. Spor bizi bir
araya getiren en keyifli faaliyetlerdendir, ama
birbirimizi hunharca yemenin bahanesi haline
gelebildiğini ve bunun nedenlerini sorgulamayı da
ihmal etmeyin…
Unutmayın, hiçbirimiz insan olarak doğmadık,
yalnızca olma şansımız vardı, göründüğü
kadarıyla pek azımız kullandık.
SAYI 51
35