010 kasõm son - Ankara Ağın Derneği

ATATÜRK’ÜN TÜRKKUŞU OKULUNU AÇMASI
Behiç KÖKSAL
Okulumuz tatil olmuştu. Bir akşam yemekten
sonra babam, anneme:
-Hatce... Pazar günü Behiç’i erken kaldır,
hazırla. Onu Türkkuşu Meydanı’na götüreceğim.
Atatürk, orada kurdurttuğu motorlu Tayyarecilik
Okulu’nun açılışını yapacak ve yapılacak
hava gösterisini izleyecek. Behiç de
tayyareye çok meraklı, hem de Atatürk'ü görür
bir kez daha, dedi.
O kadar sevinmiştim ki anlatamam. Babam
işine gider gitmez hemen takvime koştum.
7 Temmuz 1937, Cuma idi. Demek, babam
pazar dediğine göre 9 Temmuz Pazar günü
gidecektik.
Saatler geçmek bilmiyordu sanki. Cumartesi
gecesi erken yattım ki, gece çabuk geçsin
diye. Oysa bir uyandım ki her taraf karanlık.
Acaba saat kaç? diye düşünürken, içerideki
saat dördü vuruyordu.
Nihayet sabah oldu. Annem giydirdi beni,
babamla çıktık evden. Ulus’taki Taşhan’a kadar
yürüdük. Oradan otobüse binip tren istasyonuna
geldik. Orada babamla trene bindik.
Tren çok kalabalıktı. Yarım saatten fazla yol
gittik. Babam:
-Oğlum, şimdi duracağımız yerde ineceğiz,
sakın elimi bırakma, dedi.
Trenden inip, yürüdük çimenler arasında.
Tek katlı bir binanın önüne doğru neredeyse
koşarak gittik. Ortalık çok kalabalıktı. Atatürk'ün
kurdelesini keseceği binanın önünde
durduk.
- Baba ne bekliyoruz? diye sordum.
-Oğlum Atatürk gelecek, açılışı o yapacak.
Atatürk'ü bir kez daha görecektim ve bu
üçüncü görüşüm olacaktı. Kısa bir süre sonra
motosikletlerin sesi duyuldu. Atatürk geliyordu...
Biraz zaman geçtikten sonra önce motosikletler,
sonra da Atatürk'ün arabası göründü.
Türkkuşu görevlileri hemen Ata’nın yanına
koştular. Fabrikanın yakınında durmuştu. Kalabalıktan
coşkulu bir alkış koptu. Atatürk kalabalığı
selamlayarak, Tayyarecilik Okulu’nun
fabrika kısmının kapısına doğru yürüdü.
Zevat onu takip ediyordu. Fabrika kapısında
hazırlanmış kurdele kesildi. Fabrika gezilerek
ön kapısından hava alanına çıkıldı.
Orada Atatürk bir konuşma yaptı. Sonra
uçuş kıyafeti giymiş Tayyarecilerin sıralanmış
olduğu yerde onları selamladı, kendisi ve
misafirleri için hazırlanan yere geçip oturdular.
O gün, Atatürk'ün emriyle Rusya'ya gönderilip
orada uçuş, paraşüt, planör uçuşu dersi
ve kursu gören uçmanlar aldıkları dersleri
sergileyeceklerdi. Sabiha Gökçen, Ali Yıldız,
Sait Bayer diye uçucuların adları hoparlörlerden
anons ediliyordu.
Çift kanatlı uçakların yanında beyaz tek
kişilik uçaklar vardı ki kanatları güneş ışınlı
kırmızı-beyaza boyalıydı. Babama, “Bu ne
uçağı baba? dedim. Babam da, “Hoparlörden
duydum, Ali Yıldız'ın planör uçağı... Akrobasi
uçağıymış.” diye cevapladı. Ne olduğunu anlamamıştım,
herhalde görecektik.
Sonra benim sadece havada uçarken gördüğüm
çift kanatlı uçaklara ikişer ikişer binecek
olan Tayyareciler, önce Atalarına ve halka
selam verdiler. Bir görevli, uçuşa hazırlanan
uçakların pervanesini çeviriyordu. Sonra pilot
oturduğu yerden pervaneye tam hareket veriyor,
uçak yeşil çimlerin üstünde hareket ediyor
ve süratlenerek yavaş yavaş yükseliyordu. 6
uçak bu şekilde gösteri uçuşu yapıp indiler.
Sonra 2 kanatlı motorlu bir uçağa özel bağ
ile bağlanmış kanatları kırmızı güneşi anımsatan
akrobasi uçağını gördüm. Yakınımızdaki
12 ağın Kas›m-Aral›k 2008