koah akut atağında farklı steroid dozlarının solunum fonksiyonları ...

46
hastaya 72 saat boyunca 6 saatte bir 0.5 mg/kg/gün dozunda metilprednizolon
tedavisi uygulanmıştır. Yirmi iki hastaya ise plasebo (İ.V) uygulanmıştır. Steroid
alan grupta prebronkodilatör ve postbronkodilatör FEV 1 ’de daha fazla bir düzelme
gözlenmiştir. Steroid alan grupta bronkodilatör öncesi ve bronkodilatör sonrası
ölçülen akım hızlarında ise daha fazla düzelme (72. saatte ≥ %40 artış) gözlenmiştir
(10).
Yine steroidin FEV 1 düzeyini artırdığını gösteren Thompson ve ark.nın
yaptığı çalışmada, KOAH atağı nedeniyle ayakta tedavi edilen hastalarda, atak
öncesi tedavinin devamı ve kısa etkili beta agonist tedavisine ilave olarak 13 hastaya
oral prednizon, 14 hastaya plasebo verilmiştir. Meteproterenol inhalasyonundan 15
dakika sonra beklenene göre FEV 1 oranı % 60’dan düşük ve FEV 1 /FVC % 65’den
düşük olan hastalar çalışmaya alınmıştır. Üçer gün süreyle 60, 40 ve 20 mg/gün
dozunda oral prednizon tedavisi uygulanmış; ilaç alan grupta 10. günde PaO 2 artışı %
26.2 oranında iken plasebo grubunda bir değişim saptanmamıştır. Çalışma sonunda
10. günde FEV 1 artışı ilaç grubunda % 36.9 iken plaseboda % 1.0 bulunmuştur. Oral
steroid ile tedavi edilen grupta PaO 2 ’de, alveoloarteriyel gradiyentte, PEF ve FEV 1
düzeyinde artış gözlenmiş, tedavi yetmezliğinde ve dispnede azalma saptanmıştır.
Bizim çalışmamızda grup 1 hastaları başlangıçta 1 mg/kg/gün steroid aldıkları ve doz
giderek azaltıldığı için uygulanan steroid tedavisi bu çalışmaya benzerdi; ancak
çalışmamızda FEV 1 ’de 10. günde % 18.65’lik bir artış, PaO 2 ’de ise % 7.2 artış
saptanmıştır. Çalışmamıza alınan hastaların FEV 1 < %50 olmasına karşın bu
çalışmada FEV 1 < % 60 olan hastaların çalışmaya dahil edilmesi, farklı sonuçlar elde
edilmesinde etkili olabilir.
Çalışmamızda ilk 2 gün 12 saatte bir, daha sonra 3, 5, 7 ve 10. günlerde
alınan arteryel kan gazı analizinde her iki grupta da PaO 2 düzeyinde artış saptanmış,
ancak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. PaCO 2
düzeylerinde ise yüksek doz steroid alan grupta daha fazla düşüş izlenmesine karşın,
bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.
Niewoehner ve ark.nın 271 hastada yaptığı SCCOPE çalışmasında, steroid
alan iki grup hasta (tedavi süresi 2 veya 8 hafta) plasebo ile karşılaştırılmıştır. Seksen
hasta 8 hafta, 80 hasta 2 hafta steroid tedavisi almış, 111 hasta ise plasebo almıştır.