6ZemlLuAt

ağalarına yardım etmesi elbette işçileri tatmin etmeyecektir.
1933'de hükümet tarafından çıkarılan, işçilerin grev hakkını
ellerinden alan karar, elbette onları tatmin etmeyecektir.
Sosyal Demokrat önderlerin o tehlikeli anti-demokratik
seçim reformu tasarısı -ki bu gerçekleşirse milletvekili
sayısını oldukça azaltacaktır- işçileri tatmin edemez.
Mübalâğa etmeden söyleyebilirim. Danimarkalı işçilerin
yüzde doksandokuzu Sosyal Demokrat önderlerin ve bakanların
aldıkları tedbirleri onaylamamaktadır.
Komünistler Danimarka'daki sendiklaları ve Sosyal
Demokrasi örgütlerini toplayıp, bu önemli meselelerden
bazılarını onlarla tartışamazlar mı? Görüşlerini belirtip
işçilerin dileklerini gerçekleştirmek amacıyla onlarla birleşik
bir proletarya cephesi kuramazlar mı? Geçen yıl Ekim
ayında, Danimarkalı arkadaşlar - işsizlik ödeneklerinin
azaltılması ile sendikaların demokratik haklan konusundasendikalardan
harekete geçmelerini istediler. Bu Birleşik
Cepheye hemen hemen yüz mahalli sendika katıldı.
İsveç'te Sosyal Demokrat bir hükümet üçüncü defa başa
geçiyor ve isveç komünistleri uzun bir süredir Birleşik
Cephe taktiklerini uygulamaktan kaçınıyorlar. Neden?
Birleşik Cepheye muhalif miydiler? elbette hayır; ilkeler
açısından ve genellikle birleşik cepheyi destekliyorlardı.
Ama hangi durumlarda, ne gibi sorular için ve proletaryanın
hangi isteklerini savunmak için Birleşik Cephenin başarıyla
kurulabileceğini; kısacası "kancayı" nerede ve nasıl atacaklarını
bilemediler. Sosyal Demokrat Parti, Sosyal Demokrat
hükümetin kurulmasından birkaç ay önce ve seçimler
sırasında aslında proletarya Birleşik Cephesinin
plâtformunda yer alması gereken birtakım istekleri kendi
plâtformuna aktardı. Örneğin, "Gümrük vergisine karşıyız",
"Militarizme karşıyız", "İşsizlik sigortası konusundaki
geciktirme siyasetine son verilmeli", "Yeterli emeklilik
maaşı verilmelidir", "Munch (Faşist bir örgüttür.) gibi
örgütler yasak-
180
lanmalıdır", "Burjuva partilerinin istediği sendikalara karşı
sınıfsal kanunlar kahrolsun" gibi sloganlar.
1932'de İsveç'te bir milyonun üstünde emekçi halk,
Sosyal Demokratların öne sürdüğü bu isteklere oy verdi ve
1933'de Sosyal Demokrat bir hükümetin işbaşına gelmesini
sevinçle karşıladı. Bu isteklerin gerçekleştirileceğini
umuyorlardı. Bu durumda yapılması gereken ve işçi kitlesine
uyan en iyi şey, Komünist Parti'nin bütün Sosyal Demokrasi
örgütlerine ve sendikalara çağrıda bulunması ve Sosyal
Demokrat Partinin öne sürdüğü bu isteklerin
gerçekleştirilmesi için ortak eyleme gidilmesini zorlamak
olurdu.
Eğer geniş kitleleri ve Sosyal Demokrat ve Komünist
işçilerin örgütlerini Birleşik Cephede toplayarak. Sosyal
Demokratların isteklerini gerçekleştirmeyi, başarabilseydik,
şüphesiz İsveç işçi sınıfı bundan yararlanabilirdi. İsveç'in
Sosyal Demokrat bakanları bu durumu doğal olarak hoş
karşılamıyacaklardı, çünkü hükümetin bu isteklerden
bazılarını gerçekleştirmesi gerekecekti. Her ne ise, durum
istenenin tam aksidir: Hükümet vergileri kaldıracağı yerde
arttırmış, militarizmi sınırlayacağı yerde bütçede buna daha
çok ödenek ayırmış, sendikalara yönelmiş birtakım kanunları
kaldıracağı yerde kendisi bir kanun tasarısı sunmuştur.
Bunların hiçbirisi olmayacaktı. Sadece son konuda İsveç
Komünist Partisi, proletarya Birleşik Cephesinin özüne
uygun bir kitle kampanyası yürütmüş, bunun sonucu olarak
da Parlamento'daki Sosyal Demokrat güçler bile, tasarıya
karşı oy kullanmak zorunda kalmışlardır. Tasarı şimdilik
kanun-laşmamıştır.
Norveç komünistleri 1 Mayıs günü gösterileri
düzenlemek ve birtakım istekler öne sürmek için, İşçi
Partisi'nin örgütlerine çağrıda bulunmakta haklıydılar. Bu
istekler genel hatlarıyla Norveç İşçi Partisi'nin seçim
plâtformunda önerdiği isteklere uyuşuyor. Birleşik Cephe
kurmaya yönelik bir girişim
181