6ZemlLuAt

lar bile hiç korkmayalım. Bizim için önemli olan onları
harekete sokmaktır. Bunun için belki başlangıçta faşizme
karşı savaş sloganını atmayacağız ortaya. Ne var ki hareket,
özü itibariyle anti-faşist bir harekettir ve bu kitleleri faşist
diktatörlükle karşı karşıya getirecektir.
Tecrübe bize göstermiştir ki, faşist diktatörlüğün
sürdüğü ülkelerdeki yasal ya da yarı-yasal biçimlerde ortaya
çıkmak genellikle olanaksızdır, diyen görüş zararlı ve
yanlıştır. Bu görüşü savunmak etkisizliğe yönelmek ve
gerçek kitle eylemini tümüyle inkâr etmek demektir. Faşist
diktatörlük koşulları içinde yasal ya da yarı-yasal eylem için
yollar, yöntemler bulmak güç ve çapraşık bir sorundur. Ne
var ki, başka sorunlarda da olduğu gibi, bize doğru yolu
hayat ve kitlelerin çabaları göstermektedir. Kitleler bize,
örgütlü ve etkili bir biçimde genelleştirip uygulayabileceğimiz
birtakım örnekler sunmuştur.
Faşist kitle örgütlerinde çalışmayı reddeden eğilimlere
de kesinlikle son vermek zorundayız. İtalya'da Almanya'da
ve birtakım başka faşist ülkelerde arkadaşlarımızı
etkinliklerini gizlemeye çalıştılar. Hatta faşist örgütlerde
çalışacak yerde fabrikalarda çalışarak, bu örgütlerde
çalışmayı kesinlikle reddettiler. îşte bu yüzden, bu mekanik
ayrılık yüzünden aslında hem faşist kitle örgütlerinde, hem
de fabrikalarda yürütülen eylem çok hafif kaldı; ba-zan da
hiç yürütülmedi.
Faşist ülkelerde kitle neredeyse komünistler de orada
olmalıdır; bu çok önemlidir. Faşizm işçilere kendi yasal
örgütlerini kurma hakkını tanımamıştır. Kendi faşist
örgütlerini onlara empoze etmiştir. İşte, ister zorla olsun,
isterse gönüllü olsun, kitleler oralardadır. Kitlelerle
karşılaşabileceğimiz her çevrede, bu faşist kitle örgütleri
bizim yasal ya da yarı-yasal eylem sahamız durumuna
getirilebilir, getirilmelidir de. Kitlelerin günlük çıkarların
korumak için bunları kendi yasal ya da yarı-yasal başlangıç
noktalarımız olarak alabiliriz, almalıyız da. Komünistler,
kitle-
176
lerle ilişki kurabilmek açısından, bu ihtimalleri kullanmak
için, faşist örgütlerinde birtakım görevlere seçilmeli, bu gibi
eylemlerin devrimci işçiler için geçersiz ve değersiz olduğu
önyargısından kendilerini tümüyle kurtarmalıdırlar.
Örneğin, Almanya'da "dükkân delegeleri" adı verilen bir
sistem vardır. Peki kim söylemiş, bırakalım faşistler ve
örgütlerde kendi tekellerini kursunlar diye? Fabrikalardaki
komünistleri, Sosyal Demokratları, Katolikleri ve öteki antifaşist
işçileri birleştirmeye çabalayamaz mıyız? Böylelikle
"dükkân delegeleri" listesine oylar verilince işverenlerin bilinen
güvenini kazanmış başka adaylar seçilmiş olur.
Uygulama bunun yapılabileceğini göstermiştir.
Yine uygulamalar, Sosyal Demokratlar ve öteki
huzursuz işçilerin birlikte başa geçirecekleri "dükkân
delegeleri"nden, işçilerin çıkarlarını korumaları istendiğinde,
bunun pekâlâ mümkün olduğunu göstermemiş midir?..
Almanya'daki Emek Cephesi'ne ya da İtalya'daki faşist
sendikalara bakın. Emek Cephesi yöneticilerinin atanma
yoluyla değilde seçim yoluyla işbaşına gelmelerini istemek
mümkün değil midir? Yöresel grupların başta gelen
organlarının, örgütün üye toplantılarına rapor sunmalarında
Israr etmek; grup kararı sonucu bu istekleri işverene,
"Emeğin ko-ruyucusu"na. Emek Cephesi'nln daha üst
organlarına iletmek mümkün değil midir? Tabii mümkündür
bunlar; yeter ki devrimci işçiler Emek Cephesine katılsın ve
görev almaya çalışsın.
Öteki faşist kitle örgütlerinde de benzer işler yapmak
mümkündür ve zorunludur. Örneğin Hitler Gençlik
birliklerinde, spor örgütlerinde, "Kraft durch Freude" (60)
örgütlerinde,İtalya'da Depo Lovoro da (61) Kooperatiflerde vb.
Yoldaşlar! Truva'nın zaptını anlatan o eski
(60) Kraft druch Freude. Almanyada eğlenceler düzenleyen faşist
örgütü. Nazizmin emekçi halk arasındaki kitle haberleşme
aracı.
(61) Dopo Layoro (İş sonrası) Emekçi halkın indoktrinasyonu ve
askeri eğitimi için kurulmuş İtalyan faşist örgütü.
177