6ZemlLuAt

şaşılacak ülkelerdeki komünistler ve komünist gençlik
şaşılacak bir yiğitlik örneği göstermiş, her gün inanılmaz
fedakârlıklar yapmıştır, yapmaktadır da. Bu yiğitlik ve
fedakârlıkların önünde saygıyla eğiliriz. Ama yiğitlik kendi
başına yeterli değildir. Yiğitlik kitleler arasında gündelik
çalışmalarla, faşizme karşı somut bir savaşla
birleştirilmelidir. Yeryüzündeki en elle tutulur sonuçlar
böyle alınır. Faşist diktatörlükle savaşırken istek ile olguyu
karıştırmak çok tehlikelidir. Olgulara dayanmalıyız, gerçek
somut duruma.
Örneğin bugün Almanya'daki gerçek durum nedir?
Kitleler faşist diktatörlüğün izlediği siyasetten hoşnut
değildir, hayal kırıklığına uğramaktadır ve küçük çapta
grevler ve benzeri eylemler başlamıştır. Bütün çabalarına
rağmen faşizm, başlıca emekçi kitlelerini ve işçileri, siyasal
yollarla kazanmayı başaramamıştır. Hatta eskiden kendisini
destekleyenleri de kaybetmektedir ve gelecekte daha da kaybedecektir.
Yine de şunu bilmeliyiz: Faşist diktatörlük
devrilebilir diyenler, bu konuda etkinlikle savaşmaya hazır
olanlar, küçük bir işçi kitlesidir. Bu kitle Komünistlerle
Sosyal Demokrat işçilerin devrimci kesimlerinde
oluşmaktadır. Emekçilerin büyük kesimi ise hâlâ
kavrayamamışlardır bu diktatörlüğü devirmenin yöntemlerini
ve bunun gerçekten mümkün olabileceğini. Çoğunluk hâlâ
beklemektedir. Almanya'da faşizme karşı savaşmak için
görevlerimizi tanımlar, faşist diktatörlüğün devrilmesi için
özel yöntemler arar, irdeler ve uygularken bu hususu asla
aklımızdan çıkarmamalıyız.
Faşist diktatörlüğe etkin bir darbe indirebilmek için ilk
kez, en can alıcı noktayı bulmak zorundayız. Achilles'in
topuğu misali, neresidir bu can alıcı nokta? Faşizmin
toplumsal temeli. Bu temel katiyen türdeş değildir ve
toplumun değişik tabakalarından oluşmuştur. Faşizm kendini
bütün sınıfların ve tabakaların tek temsilcisi ilân etmiştir. -
Fabrikatörün
ve emekçinin, milyonerin ve işsizin, aristokratın ve
köylünün, büyük kapitalistin ve esnafın temsilcisi-Bütün bu
tabakaların çıkarlarını, ulusun çıkarlarını korur görünmüştür.
Ama faşizm, büyük burjuvazinin diktatörlüğünden başka bir
şey olmadığı için kendi toplumsal kitle temeliyle çelişkiye
düşmesi kaçınılmazdır. Çünkü, faşist diktatörlük olgusunda,
sermaye patronları güruhu ile halkın ezici çoğunluğu
arasındaki sınıf çelişkileri gün gibi ortaya çıkacaktır.
Ancak faşist örgütlere itilen ya da bilgisizliklerinden
bunlara katılan işçileri kendi ekonomik, kültürel ve politik
çıkarlarını korumak için küçük hareketlerin içine ittiğimiz
takdirde, kitleleri faşist diktatörlüğü devirmek üzere kesin
bir savaşa sokmuş oluruz. Bu nedenle sosyalistler, üyelerinin
çıkarlarım gün be gün koruyan önderler oldukları için bu
örgütlerde çalışmalıdır. Şunu akıllarından çıkarmamalıdır bu
savaşçılar: Bu örgütlere üye olan işçiler haklarını daha sık
isteyip, çıkarlarını savundukça, eninde sonunda faşist
diktatörlükle karşı karşıya geleceklerdir.
Kasaba ve taşradaki emekçi halkın en önemli ve âcil
çıkarlarını korumak için hem bilinçli anti-faşistlerin, hem de
faşizmi hâlâ destekleyen ama, onun siyasetinden hoşnut
olmayan, hayal kırıklığına uğramış ve bu hoşnutsuzluklarını
anlatmak için fırsat kollayan emekçi halkın da kolaylıkla
anlayabilecekleri ortak bir dil bulmak mümkündür. Faşist
diktatörlüğün süregeldiği ülkelerde genellikle taktiklerimizin
niteliği öyle olmalıdır ki, faşizmi destekleyenler bizden
uzaklaştırılmasın, hemen faşizmin kucağına atılmasın.
Aksine toplumun emekçi kesimlerinden çekilip faşizme
yaklaştırılan ama durumundan hoşnut olmayan bu kitle ile,
faşist liderler arasında büyük bir uçurum açılsın.
Günlük çıkarlar etrafında kümelenmiş olan kişilerin
kendilerine, politikaya karşı kayıtsız kişiler ya da faşizmin
destekleyicileri gözüyle baksa-
174 175