6ZemlLuAt

öyle bir savaşın hazırlığını güçleştirecek birleşik kavga
gerekmektedir.
Durumda bir değişiklik olunca, savaş
biçimlerinde ve yöntemlerinde hızlı değişiklikler
yapılabilmesi için yorulmadan hazırlanmalıyız. Ha
reket genişleyip işçi sınıfının bütünlüğü pekiştikçe,
daha ileriye gitmeli, sermayeye karşı korunma duru
mundan saldırı durumuna geçişi hazırlamalı, politik
bir kitle grevini örgütlemeye yönelmeliyiz. Böyle bir
grevin en önemli koşulu, söz konusu ülkedeki bellibaşlı
sendikaları hareketin içine çekmektir. ,
Komünistler elbette kitlelerin komünist eğitimi.
örgütlenmesi ve seferber edilmesi gibi ayrı çalışmalarını bir
an olsun bir kenara itemezler, itmemelidirler. Ne var ki
işçilerin eylem birliğine ulaşmalarını sağlamak ve aynı
zamanda, proletaryanın sınıf düşmanlarına karşı Sosyal
Demokrat partiler, reformcu sendikalar ve emekçilerin öteki
örgütleriyle birleşik eylemi sağlamak için kısa ve uzun süreli
anlaşmalar yapmaya da çabalamalıdırlar. Bütün bu
hareketlerde ağırlık, yöresel kitle eylemini geliştirmeye ve
yöresel anlaşmalarla, yöresel örgütlerle yürütmeye verilmelidir.
Anlaşma koşullarına sadık kalmakla birlikte, Birleşik
Cepheye katılıp da ortak eylemleriyle hareketi sabote eden
bütün kişi ve örgütleri acımadan teşhir edeceğiz. Anlaşmaları
bozacak her çabaya, ki bunlar söz konusu olabilir, kitlelere
seslenmekle cevap verecek, bu arada bozulan birleşik eylem
bağlarını yorulmadan onarmaya çalışacağız.
Doğal olarak. Birleşik Cephenin gerçekleştirilmesi,
değişik ülkelerde değişik biçimlerde olacaktır. İşçi
örgütlerinin niteliği, içinde bulundukları koşullar ve ulaşmış
oldukları politik düzey; o ülkenin kendine özgü durumunu,
uluslararası işçi hareketinin gelişmesinde beliren
değişiklikler, vb. bu değişik biçimlenmeleri etkileyecektir.
Bu biçimler arasında şunlar sayılabilir: İşçilerin her
ayrı olayda belirli fırsatlarla, kişisel isteklere ya
da ortak bir platforma dayanarak yürütecekleri eşgüdümlü
ortak eylem, her aynı fabrikada ya da bütün endüstride
yöresel, bölgesel ya da uluslararası çapta işçilerin ekonomik
savaşını örgütlemek, politik kitle eylemini yürütmek, faşist
saldırılara karşı savunma örgütlemek, siyasi tutuklulara ve
ailelerine yardım etmek ve toplumsal gericilikle savaşmak,
kooperatif hareketi, kültürel çalışmalar, spor gibi sahalarda
gençliğin ve kadınların çıkarlarını korumak için ortak
eylemler, vb.
Birleşik Cepheye katılan partiler ve örgütler arasındaki
ilişkileri sağlayacak komiteler kurmakla ve ortak eylem
sağlayacak bir anlaşma yapmakla yetinmek -söz gelimi:
Fransa'daki bu tip çalışmalarda da görüldüğü gibi- mümkün
değildir. Bu ilk aşamadır. Anlaşma ortak eylemi sağlamak
için bir yan yoldur, kendi başına Birleşik Cephe değildir.
Bütün sol partilerin önderleri arasındaki ilişkileri sağlayacak
bir komisyonun kurulması -ortak eylemi yürütmeyi kolaylaştıracağı
gibi- zorunludur. Ancak kendi başına Birleşik
Cepheyi geliştirmek ve en geniş kitleleri faşizme karşı
savaşmaya itmek için yeterli değildir.
Komünistler ve bütün devrimci işçiler, fabrikalardan,
işsizlerden, emekçiler arasından, kasabalılar ve köylülerden
seçilmiş Birleşik Cepheci, parti dışı sınıfsal niteliği ağır
basan organları kurmaya çalışmalıdırlar. Faşist diktatörlükle
yönetilen ülkelerde ise bu organlara. Birleşik Cephe hareketinin
en başta gelen kişileri seçilmelidir. Ancak bu gibi
organlar emekçi halkın örgütlenmemiş kitlelerini Birleşik
Cephe hareketine çekebilir ve kapitalist saldırıya, faşizme ve
gericiliğe karşı savaşmak için zorunlu kitle bilincinin
gelişmesine yardım edebilirler. Yine bu açıdan, ancak bu
organlar yaygın ve etkin Birleşik Cephe safları kurup,
kapitalist ülkelerdeki yüzlerce, binlerce parti dışı bolşeviği
eğitebilirler.
Örgütlenmiş işçilerin ortak eylemi başlangıçtır,
temeldir. Şunu da unutmamalıyız ki, işçilerin çoğunluğu
örgütlenmemiş bir kitle durumundadır. Söz
162 163