6ZemlLuAt

Başkan- Söz konusu yazıya duruşma boyunca hiç
değinilmedi.
Dimitrov sözünü sürdürecek olur.
Başkan- Duruşma süresince daha önce ele alınmamış
konulan açmaya kalkışmayın.
Dimitrov- Peşpeşe bir sürü yangın...
Başkan- yeniden sözünü keser.
Dimitrov- Bu konu ilk soruşturma sırasında ele alındı,
çünkü Komünistler peşpeşe yangın çıkartmış olmaktan
suçlanıyorlardı, oysa sonunda bu yangınların, "iş yaratmak
amacıyla" mal sahipleri tarafından çıkarıldığı anlaşıldı.
Ayrıca, sahte belgeler konusuna da değinmek istiyorum. İşçi
sınıfına karşı, bu tür sahte belgelerden yığınla kullanıldı.
Bunlar saymakla bitmez. Örneğin ünlü Zinoviev mektubunu
ele alalım. Bu mektubu Zinoviev yazmamıştı ve bu kasıtlı
bir sahtekarlıktı. İngiliz Muhafazakar Partisi, işçi sınıfına
karşı sürekli olarak sahte belgelerden yararlanıyordu. Alman
politikasında da rol oynamış birtakım sahtekarlıklardan söz
etmek istiyorum...
Başkan- Bunlar, bu davanın dışında kalan şeyler.
Dimitrov- Reichstag yangınının silahlı bir ayaklanmaya
başlangıç işareti olduğu iddia ediliyor. Bu görüşe haklılık
kazandırmak için de şu yolda girişimler yapıldı:
Goering, mahkemede verdiği ifadede, Hitler iktidara
geldiği zaman Alman Komünist Partisinin kitleleri
ayaklandırmak ve birtakım eylemler ortaya koymak zorunda
bırakıldığını söyledi. Komünistlerin ya o zaman birşeyler
yapmak, ya da başka hiçbir zaman birşey yapamamak gibi
bir seçme zorunluluğunda bırakıldıklarını iddia etti.
Komünist Partisinin yıllardır Nasyonal Sosyalist Parti
karşısında kitleleri kendi yanma çekmeye çalıştığını ve
Nasyonal Sosyalist Parti iktidara geçince, eyleme girişmek
konusunda "ya şimdi, ya hiçbir zaman" dışında bir seçeneği
kalmadığını ileri sürdü. Savcı da bu varsayımı daha kesin
çizgilerle ve ustaca formüle etmeye
çalıştı.
Başkan- Savcıya hakaret etmenize göz yumamam.
Dimitrov- Baş suçlayıcı olarak Goering'in verdiği ifade,
bu mahkemede savcı tarafından geliştirildi. Dr. Werner'in
iddiasına göre. Komünist Partisi ya boyun eğecek, ya da
mücadele için gerekli hazırlıklar tamam olmadığı halde
savaşı göze alacaktı. Bundan başka çıkar yolu yoktu. Q
durumda, Partinin tek seçeneği buydu: Ya hiçbir tehlikeyi
göze almadan amaçlarından vazgeçip teslim olacak, ya da
koşulları kendi lehine değiştirebilecek bir riske girecekti. Bu
girişim başarıya ulaşmayabilirdi. Ama yine de tek kurşun
atmaksızm teslim olmaktan daha beter bir durum olamazdı.
İddia makamı tarafından ortaya atılan ve Komünistlere
yamanmaya çalışılan bu tez, kesinlikle Komünist tezi
değildir. Alman Komünist Partisine düşman olanların onu
yeterince tanımadığı anlaşılıyor. Düşmanını yenmek isteyen,
onu iyi tanımayı öğrenmelidir. Partinin kapatılması, kitle
örgütlerinin dağıtılması, legalliğin yokolması, devrimci
hareket için kuşkusuz ciddi darbelerdir. Ama bu hiçbir
zaman, herşey kaybedilmiş demek değildir.
1933 Şubatında Komünist Partisi baskılarla karşı
karşıya bırakıldı. Komünist yayın organları kapatıldı.
Partinin legal örgüt çalışmasının engellenmesi an meselesi
durumuna geldi. Alman Komünist Partisi bu gibi şeyleri
biliyordu. Bunları bildirilerinde ve gazetelerde ortaya
koydu. Alman Komünist Partisi çok iyi biliyordu ki, öteki
ülkelerin çoğundaki Komünist partileri illegal oldukları
halde, varlıkları ve çalışmalarını sürdürebiliyorlardı.
Polonya'da, Bulgaristan'da, İtalya'da ve daha pek çok ülkede
durum böyleydi.
Ben kendi deneylerime dayanarak, Bulgaristan'daki
durumdan söz edebilirim. Bulgar Komünist Partisi, 1923
ayaklanmasından sonra yasaklandı, yine de varlığını ve
çalışmalarını sürdürdü. Büyük
90 91