6ZemlLuAt

çelişkileri yoğunlaştırmaktadır.
Balkan devletlerinin bağımsız bir ulusal politikası
yoktur. Balkan devletleri, proletaryanın, köylülerin ve ezilen
ulusların devrimci hareketine karşı mücadelede
emperyalizmin desteğini arayan Balkan burjuva sınıfları ve
hanedanları yüzünden, emperyalist güçlerin yarı-sömürgesi
durumuna düşmüşlerdir. Emperyalist baskılar, emperyalist
entrikalar ve emperyalist güçlerin Balkanlar'daki üretici
güçlerin gelişimini engellemek, sürekli kargaşa yaratmak
politikası, iç ekonomik ve siyasi krizi daha da artırmakta,
yaygınlaştırmakta ve şiddetlendirmektedir. Yunanistan'da
Venizelos hükümetinin kurulması ve bununla birlikte ortaya
çıkan iç çatışmalar, Yugoslav parlamentosundaki suikastler,
Yugoslavya'da ulusal mücadelenin hız kazanması ve Sırp-
Hırvat çelişkilerinin uç noktaya varması, Romanya'da
Bratianu rejimine karşı şimdilik, geçici bir duraklamaya
giren güçlü köylü hareketi, Demokratik Birlik içindeki
bölünmeler, General Protogerov'a yapılan suikast, ulusal
Makedonya örgütünün (IMRO) kanlı mücadelesi ve
Bulgaristan'da yeni askeri darbelerin belirgin olasılığı,
Arnavutluk'ta Ahmed Zogu'nun kral ilan edilmesindeki tertip
ve Yugoslavya ile ilişkilerin yeniden geliştirilmesi,
Balkanlar'da beyaz terörün ve faşist saldırıların giderek
artması gibi son zamanlarda ortaya çıkan önemli gelişmeler
ve olaylar, Balkanlar'da burjuvazinin uzun süre kontrol
edemeyeceği ve kesin çözüme ulaştıramayacağı bir büyük
krizin belirtileridir. Öte yandan, emekçi kitlelerin korkunç
yoksulluğu ve büyük acıları, işçilerin amansızca
sömürülmesi, tarım kesiminde sürmekte olan feodal koşullar
ve köylülerin soyulması, ulusların ezilmesi, ulusal
bağımsızlığı yok etme ve sömürgeleştirme politikasının
ağırlığı, Balkanlarda işçi, köylü ve ulusal devrimci
hareketlerinin yeni bir atılımını hazırlamaktadır.
Bu arada, Balkanlar'da -Yugoslavya, Romanya,
Arnavutluk ve Yunanistan'da- köylü ve ulusal
76
bağımsızlık devrimlerinin giderek başarı şansı kazanması
kesinleşmektedir. Ne var ki, Balkanlar'daki bugünkü
koşullar ve uluslararası durum nedeniyle, ulusal bağımsızlık
devrimi gibi köylü devrimi de ancak proleter devrimi ile,
yani proletaryanın ve onun Komünist öncüsünün
liderliğinde oluşacak bir proletarya, yoksul köylüler ve
ezilen Balkan uluslarının devrimci bloku ile bir arada
yürütülürse başarıya ulaşabilecektir.
Hiç çekinmeden denilebilir ki, emperyalizmin istikran,
hiçbir yerde Balkanlar'da olduğu kadar istikrarsız değildir ve
bu istikrarı sağlamak çabasının doğurduğu sorunlar hiçbir
yerde Balkanlar'daki kadar önem taşımamaktadır. Balkanlar
sürekli bir barut fıçısı durumundadır. Balkanlar,
emperyalizmin ve burjuva egemenliğinin dünyada en güçsüz
ve kolayca yıkılır durumda olduğu bir alandır. Emperyalizmin
bu kesimdeki cephesini güçlendirmeye, Balkanları
uluslararası karşı devrim için güvenilir bir üs durumuna
getirmeye, Balkan devletlerinden bir anti-Sovyet blok
oluşturmaya çalıştığı şu sırada, başlıca görevimiz, burada,
uluslararası proletarya devriminin güçlü bir kanadını
oluşturmaktır. Bunu sağlayabilmek için, Komünist
Enternasyonal, Balkanlar'daki duruma ve mücadeleye
özellikle ilgi göstermeli ve burada Bolşevik kitle partileri
kurulması yolundaki çabalarını iki katına çıkartmalıdır.
Yoldaşlar, faşizmin ve beyaz terörün darbeleri ve bunun
yanı sıra Komünist liderlerin birtakım büyük yanlışları
nedeniyle, son birkaç yıl içinde Balkanlardaki Komünist
hareket iç krizlere düşmüş, ciddi aksamalara uğramıştır.
Neyse ki, Balkan Komünist partileri Komünist
Enternasyonalin yardımlarıyla, yanlışlarından ders alarak iç
krizlerini atlatmaya, siyasi ve kuramsal çizgilerine yeniden
ulaşmaya başlamışlar; uğradıkları yenilgilerin sarsıntısını atlatmaya,
bolşevikleşme yolunda sistematik bir ilerlemeye,
bütün zorluklara rağmen devrimci proletaryanın gerçek kitle
partileri olmaya yönelmişlerdir.
77