6ZemlLuAt

Kesinlikle denebilir ki, kapitalizmin istikrarı, dünyanın
hiçbir yerinde Balkanlarda olduğu kadar istikrarsız değildir.
Balkanlar sürekli bir barut fıçısı durumundadır.
İşte bu nedenle, Balkan ülkelerinde bolşevik partileri
kurmanın yanı sıra, Komünist Enternasyonalin (ve Sendika
Enternasyonali ile Köylü Enternasyonalinin) Balkanlardaki
duruma ve mücadeleye özellikle ilgili göstermesi, Balkan
proletaryasına ve onun Komünist öncüsüne olanaklar
oranında en geniş desteği sağlaması zorunludur.
Balkanlardaki Komünist hareket, faşizmin ve beyaz
terörün darbeleri altında ve bunun yanı sıra kendi liderlerinin
birtakım yanlış tutumları nedeniyle son birkaç yılda ciddi
engellerle karşılaşmış, iç krizlere düşmüş durumdadır.
Balkan Komünist Partileri, eski devrimci sosyalist
partilerden oluştu. Bunlara amansız bir beyaz terör rejimi
uygulandı ve bu partiler, sırtlarına ağır yük olan Sosyal
Demokrat mirasını taşıyarak, legal kalmak alışkanlıkları ile
ve hiçbir devrim deneyinden geçmeden Bolşevikleşme
yoluna girdiler. İşte bu yüzden Bulgaristan'da o ölümcül,
oportünist Haziran yanlışı yapıldı (1923); işte bu yüzden
1921'de Yugoslav Komünist Partisi, ulus ve köylü
sorunlarındaki yanlışlarının yanı sıra oportünist bir pasifliğe
büründü; işte bu yüzden 1923-24'te Yunanistan Komünist
Partisi ulusal sorun konusunda yanlışlıklar yaptı; işte bu
yüzden 1925-26'da Romanya Komünist Partisi, işçi-köylü
blokunun taktiklerinde oportünist uygulamaya girdi, sendika
sorununda oportünist bir bocalamaya saplandı.
Doğal olarak, bu oportünist yanlışlara bir tepki
biçiminde, Balkan partilerinin hemen hepsinde aşın solcu ve
sekter sapmalar ortaya çıktı.
Ancak, Komünist Enternasyonalin yardımıyla, Balkan
Komünist Partileri bugün iç krizler dönemini atlatmaya,
yanlışlarını düzeltmeye, karşılaştıkları engellerden sonra
kendilerini yeniden toparlamaya, bolşevikleşme ve devrimci
proletaryanın gerçek kitle
partileri olma yolunda sistematik bir düzende ilerlemeye
başladılar. Aşağıdaki üç olay, bu sürecin belirgin
özelliklerini örneklemektedir:
1) Komünist Partileri kendilerine aykırı düşen
Sosyal Demokrat ve yan Sosyal Demokrat unsurlar
dan peşpeşe arındılar.
2) Eski komünist liderlerden çoğu, yeni koşul
larda liderliğe uygun düşmediler. Bunların yerine
proletarya arasından seçilen yeni parti işçilerinin
getirilmesi gerekti.
Balkan Komünist Partilerinde militan Bolşevik liderler
ve parti kadroları oluşturmak ve bunların eğitmek sorunu,
Balkanlar'daki Komünist hareketin temel sorunlarından biri
durumundadır.
3) Balkan Komünist Partilerinin Bolşevikleşme
yolunda daha da ilerlemesi için, beyaz terör koşul
larında proletaryanın ayrıcalıklı tabakasına güve
nen sağ kanada ve yıkıcı akımlara karşı yılmadan
mücadele verilmektedir. Bu akımlar şu anda, Balkan
lar'daki Komünist hareket için başlıca tehlike nite
liğindedir ve aşırı solcular ile sekter tutumlar yü
zünden bu tehlike sürüp gitmektedir.
Balkanlar'daki Komünist Partilerin proletarya
üzerindeki etkisi, örgütsel güçsüzlüğe rağmen, tartışmasız
çok büyüktür.
Büyük kapitalist devletlerin tersine, Balkan Sosyal
Demokrasisi, Proleter kitleleri üzerinde etkin değildir ve
gücünü sürekli olarak yitirmektedir.
Ne var ki, Sosyal Demokrasinin Balkanlar'da kitlesel
etkinliği olmaması demek, devrimci hareket için bir tehlike
olmaması demek değildir. Sosyal Demokrasi, burjuvazinin
bir ajanı ve memurlar ile küçük burjuvalar arasında sosyalfaşizmin
besleyicisi olarak, büyük ölçüde zararlıdır ve
Sosyal Demokrasiyle yılmadan mücadele edilmesi gerekir.
Troçkizm, Balkan Komünist Partileri ve proletarya
arasında yandaş bulamamıştır. Balkanlar'da Troçkizmi
destekleyenler, sosyal-faşistler ile Komünist hareket
içindeki dönekler olmuştur.
72 73